ENG

A baby. One of the biggest, if not the greatest gift the man can get from the fate. Miracle of the new life. Particle of oneself in the new being which arrives to world.
Great, indestructible, absolute and unconditional love from the conception, to the end of life, which isn't possible to compare to anything else.
Some people feel ready for the parenthood in the age of eighteen, other being thirty years old, there are so, which grow up to the role of the parent in their forties, but... Unfortunately there are also persons that never mature to this responsibility and aren't able to take this exceptional decision (at least not consciously).
However what is responsible for such a state of affairs? Environment? Upbringing? Life experiences? And maybe dreams? Very possible. After all many times happens, that twenty-year-old man with the ton of luggage delivered by the life, is far maturer mentally, emotionally and generally, than the thirty-year-old good-for-nothing, full-fledged party animal who neither thinks to settle down and to take serious decisions, and a brush-off of hangover is their biggest problem.
Well, however no matter how to look, not everyone is on the same level of progress and the maturity, one are capturing them earlier and are ready to become caring, responsible and loving parents which will give to the little baby everything the best and the most beautiful feelings, and others... Need much more time to get out of life swaddling-clothes.
However no matter what, for the normal, aware and adult man, the baby is a darling, a tiny pearl that deserves the piece of the sky. Both for the woman who for nine months is carrying the new life under her heart, feels its every activity, is sharing her body and all feelings with her baby, and for the man who looks at the growing belly of his partner, watching the child on the ultrasound scan, can see how is moving, can hear its heartbeat... - a baby is a most beautiful and greatest, irreplaceable and incomparable gift.

PL

Dziecko. Jeden z największych, o ile nie największy dar, jaki człowiek może dostać od losu. Cud nowego życia. Cząstka siebie w nowej istocie, którą powołuje na świat.
Ogromna, niezniszczalna, bezwzględna i bezwarunkowa miłość od poczęcia, aż do śmierci, której nie można porównać do niczego innego.
Jedni ludzie czują się gotowi na rodzicielstwo w wieku lat osiemnastu, inni mając lat trzydzieści, są tacy, którzy dorastają do roli rodzica dopiero po czterdziestce, ale... Niestety są też osoby, które do tej odpowiedzialności nie dojrzewają nigdy i nie są w stanie podjąć tej wyjątkowej decyzji (a przynajmniej nie świadomie).
Jednak co stoi za takim stanem rzeczy? Środowisko? Wychowanie? Doświadczenia życiowe? A może marzenia? Bardzo możliwe. Przecież niejednokrotnie zdarza się, że dwudziestoletni człowiek z toną bagażu dostarczonego przez życie, jest o wiele bardziej dojrzały psychicznie, emocjonalnie i ogólnie, od trzydziestoletniego lekkoducha, imprezowicza pełną gębą, który ani myśli się ustatkować i podejmować poważne decyzje, a jego największym problemem jest pozbycie się kaca.
Cóż, z której strony by nie spojrzeć, nie wszyscy stoją na tym samym poziomie rozwoju i dojrzałości, jedni zdobywają je wcześniej i są gotowi zostać troskliwymi, odpowiedzialnymi i kochającymi rodzicami, którzy dadzą maluszkowi wszystko, co najlepsze i obdarzą najpiękniejszymi uczuciami, a inni... Potrzebują znacznie więcej czasu, by sami mogli wydostać się z życiowych powijaków.
Jednak bez względu na wszystko, dla normalnego, świadomego i dorosłego człowieka,  dziecko jest oczkiem w głowie, maleńką perełką, która zasługuje na kawałek nieba. Zarówno dla kobiety, która przez dziewięć miesięcy nosi pod sercem nowe życie, czuje każdy jego ruch, dzieli się z maleństwem swoim ciałem i wszystkimi uczuciami, jak i dla mężczyzny, który obserwuje rosnący brzuszek partnerki, ogląda potomka na USG, widzi jak się porusza, słyszy bicie jego serduszka... - dziecko to najpiękniejszy i największy dar, niezastąpiony i nieporównywalny.

ENG

How well do you know the people you live with? If you really know so much about them, as much you think that you know?
Whether you believe the ones you pass every day in the street, you meet at the work? If you are sure of the ones you entrust your life in their hands?
Going to the doctor, are you one hundred per cent sure, that it is a good specialist who will do everything to help, rather than the charlatan who will use you as the guinea-pig, exposing your health and the life?
Getting onto a plane, you know for sure that you will be safe, rather than turned over to the favour and the disgrace of the psychopath, the murderer behind helms who with malice aforethought will smash the machine on the  ground, with pleasure murdering hundreds of innocent souls in addition?
How much are you sure of yourself, that appearances don't delude you?
People hide many secrets, many times their other face. Under a thick layer of secrets and illusions they are hiding their real "I". Soft and delicate as rose petals, or hard and cold as a stone. You think that you know them well, however what is being hidden under the heavy coat of appearances, can turn out to be something what you would never expect, and even to horrify very much with shocking, drastic truth.
How you would react, if your neighbour turned out to be the psychopath, nanny, which is looking after your child - the infanticide, and pilot which a moment ago entered the plane - keen suicide?
Whether you are able to guess, what is hiding in other people's minds, are you thinking, whom they are? Whom they really are?

PL

Jak dobrze znasz ludzi, z którymi żyjesz na co dzień? Czy rzeczywiście wiesz o nich tyle, ile myślisz, że wiesz?
Czy ufasz tym, których mijasz codziennie na ulicy, spotykasz w pracy? Czy jesteś pewien za tych, w których ręce powierzasz swoje życie?
Idąc do lekarza, masz stuprocentową pewność, że jest to dobry fachowiec, który zrobi wszystko by pomóc, a nie szarlatan, który wykorzysta cię jako królika doświadczalnego, narażając twoje zdrowie i życie?
Wsiadając do samolotu, wiesz na pewno, że będziesz bezpieczny, a nie zdany na łaskę i niełaskę psychopaty, mordercy za sterami, który z premedytacją roztrzaska maszynę o ziemię, z przyjemnością mordując przy tym setki niewinnych dusz?
Na ile jesteś pewien za siebie samego, że nie zwodzą cię pozory?
Ludzie skrywają wiele tajemnic, w tym niejednokrotnie swoją drugą twarz. Pod grubą warstwą sekretów i złudzeń kryją swoje prawdziwe "ja". Miękkie i delikatne jak płatki róży, albo twarde i zimne jak głaz. Myślisz, że dobrze ich znasz, jednak to, co skrywa się pod ciężkim płaszczem pozorów, może okazać się czymś, czego nigdy byś się nie spodziewał, a nawet przerazić bardzo szokującą, drastyczną prawdą.
Jak byś zareagował, gdyby twój sąsiad okazał się być psychopatą, niania, pod opiekę której oddajesz swoje dziecko - dzieciobójcą, a pilot, który przed chwilą wszedł do samolotu - zapalonym samobójcą?
Czy potrafisz odgadnąć, co kryje się w głowach innych ludzi, zastanawiasz się, kim są? Kim tak naprawdę są?

ENG

Whether being a child or a teenager didn't you dream about fame, being a great star, somebody recognizable, adored who is arousing the common interest, about whose life others want to know everything and even more than everything? For the young man standing on the threshold of the life, frequently it is the fondest dream, but...
If anyone anytime thought, what a difficult task it is? How very much must these people have a strong and immune psyche? After all the fame and the recognizability is largely hate... Which, let's say frankly, not everyone deals with. Hate, interest, many times violating and breaking the privacy by complete strangers, the eternal presence of your shadow in the Internet and other media, rumors and being a ceaseless element of other's conversations... Now still the vision of being a star looks so seductively and optimistically? Probably no longer is shining such bright brilliance like earlier, right?
Personally I can admit, that when I was a child as well as in early teenage years, also I mused, how miraculously would be to be somebody recognizable, the star, celebrity, best commonly known worldwide. The state of such fascination lasted, until I got to know a bit of a taste of the real life and the interest more than enough. Now, being on the present stage, having some experiences behind me I think that I wouldn't like something like that. I can't imagine being a great star, the lack of the privacy and the personal sphere. Everyone has own limit. Mine are very narrow. There isn't place for everyone in them, neither for being an exhibit item at the exhibition.

PL

Czy będąc dzieckiem bądź nastolatkiem nie marzyła ci się sława, bycie wielką gwiazdą, kimś rozpoznawalnym, uwielbianym, kto budzi powszechne zainteresowanie, o czyim życiu inni chcą wiedzieć wszystko i jeszcze więcej niż wszystko? Dla młodego człowieka stojącego u progu życia, nierzadko to szczyt marzeń, ale...
Czy ktoś kiedyś zastanawiał się, jakie to trudne zadanie? Jak bardzo silną i odporną psychikę muszą mieć ci ludzie? Przecież sława i rozpoznawalność to w dużej mierze hejt... Z którym, przyznajmy sobie szczerze, nie każdy sobie radzi. Hejt, zainteresowanie, niejednokrotnie naruszanie i łamanie prywatności przez zupełnie obcych ludzi, ciągła obecność twojego tematu w internecie i innych mediach, plotki i bycie stałym elementem rozmów innych... Czy teraz nadal wizja bycia gwiazdą wygląda tak kusicielsko i optymistycznie? Chyba już nie błyszczy tak jasnym blaskiem jak wcześniej, prawda?
Osobiście przyznaję, że kiedy byłam dzieckiem oraz we wczesnych nastoletnich latach, również rozmyślałam, jak to cudownie byłoby być kimś rozpoznawalnym, gwiazdą, celebrytką, najlepiej powszechnie znaną na całym świecie. Stan takiego zauroczenia trwał, dopóki nie poznałam trochę smaku prawdziwego życia i zainteresowania aż nadto. Teraz, będąc na obecnym etapie, mając za sobą pewne doświadczenia stwierdzam, że nie chciałabym czegoś takiego. Nie wyobrażam sobie bycia wielką gwiazdą, braku prywatności i sfery osobistej. Każdy ma swoje granice. Moje są bardzo wąskie. Nie ma w nich miejsca na wszystkich, ani na bycie eksponatem na wystawie.

ENG

I am fake, the hologram, I don't exist, me isn't me, my life isn't mine, I stole the face from other person... - after all I survived throughout 19 years, I live and I'm not gonna disappear.

If at any time you thought how it feels to be a fake, a hologram and other kinds of beings like these, you can be satisfied - you found the right place.
During last four years, when my activity in social media was already much developed and intense (yes, I know that it's difficult to believe, but earlier I was rather a passive user of the Internet and I preferred to hide in the shadow instead of to be conspicuous), I was accused many times that actually... I'm not me, but somebody else, my accounts are created by completely different person which invented such a form as me, named her,  design the life story and consistently is persuading everyone around that the created heroine is real, and for increasing the confidence level - steals photos of some girl, innocent and not conscious of anything. Hmmmm if imagination and the stupidity of some people were able to fly, surely would glide all over the sky higher than planes.
The cabaret has been playing with the full power. Photos, films, live coverages with my participation - nothing gave the effect. Some in spite of the incontrovertible proof, still had their own version, that is... I was promoted to a job of the hologram.
However this frenzy reached its apogee last year, when in the private message one strange girl wrote to me announcing that she knows that photos of the face and body published on the blog and Facebook don't belong to me. My surprise was quite big, when she started threatening, that if immediately I won't remove all photos, accounts and the blog (which in her belief I also stole), I won't disappear from the Internet and I won't apologise for the impersonating somebody - she will destroy me, she will make me a rubbish in the Internet and I will remember her words to the end of my life.
Hmm, gladly I would learn whom the person which allegedly I am impersonating is and whom my face, my body and my blog belong to. But well, most probably this knowledge wasn't given to me, because the author of ambitious messages, asked by me for showing any evidence of the existence of the person which is reportedly "the owner of me", in response attacked with insults, next disappeared in thin air and never again appeared. Interesting coincidence.
Guessing, what causes irrational acting of some people is simply impossible. Maybe it's better so, because discovering the source of the human stupidity could end with trauma to the end of one's days.

PL

Jestem fejkiem, hologramem, nie istnieję, ja to nie ja, moje życie nie jest moje, twarz ukradłam innej osobie... - A jednak przetrwałam 19 lat, żyję i nigdzie się nie wybieram.

Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się jak to jest być fejkiem, hologramem i innymi tego typu istotami, możecie być zadowoleni - dobrze trafiliście.
Na przestrzeni czterech ostatnich lat, kiedy moje udziały w mediach społecznościowych były już bardzo rozwinięte i intensywne (tak, wiem, że to dziwne, ale wcześniej byłam raczej pasywnym użytkownikiem internetu i wolałam kryć się w cieniu zamiast rzucać w oczy), wiele razy usłyszałam zarzuty, że tak naprawdę... Ja to nie ja, a ktoś inny, moje konta prowadzi zupełnie inna osoba, która wymyśliła sobie taką postać jak ja, nadała jej imię, ułożyła historię życia i konsekwentnie wmawia wszystkim wokoło, że powstała bohaterka jest prawdziwa, a dla zwiększenia poziomu wiarygodności - podkrada zdjęcia jakiejś niewinnej i niczego nie świadomej dziewczyny. Hmmmm gdyby wyobraźnia i głupota niektórych ludzi potrafiła latać, z całą pewnością szybowaliby po niebie wyżej niż samoloty.
Kabaret hulał na całego. Zdjęcia, filmy, transmisje na żywo z moim udziałem - nic nie dawało skutku. Niektórzy mimo niezbitych dowodów, nadal trzymali się swojej wersji, czyli... Awansowałam na stanowisko hologramu.
Jednak to szaleństwo osiągnęło swoje apogeum dopiero w zeszłym roku, kiedy to napisała do mnie w wiadomości prywatnej pewna nieznajoma dziewczyna informując, iż wie, że publikowane na blogu oraz Facebooku zdjęcia twarzy i ciała nie należą do mnie. Niemałe było moje zdziwienie, kiedy zaczęła się odgrażać, że jeśli natychmiast nie usunę wszystkich zdjęć, kont oraz bloga (którego w jej mniemaniu również ukradłam), nie zniknę z internetu i nie przeproszę za podszywanie się pod kogoś - ona mnie zniszczy, zrobi ze mnie w internecie śmiecia i do końca życia zapamiętam jej słowa.
Hm, z chęcią dowiedziałabym się kim jest osoba, pod którą rzekomo się podszywam i do kogo należy moja twarz, moje ciało i mój blog. Ale cóż, najwidoczniej ta wiedza nie była mi dana, bo autorka ambitnych wiadomości, zapytana przeze mnie o przedstawienie mi jakichkolwiek dowodów na istnienie osoby, która ponoć jest "właścicielką mnie", w odpowiedzi zaatakowała wyzwiskami, po czym przepadła jak kamień w wodę i nigdy więcej się nie pojawiła. Interesujący zbieg okoliczności.
Odgadnięcie, co kieruje irracjonalnym zachowaniem niektórych osób jest wręcz niemożliwe. Może to i lepiej, bo odkrycie źródła ludzkiej głupoty mogłoby skończyć się traumą do końca życia.

ENG

Some moments I think, whether people still remember what is a respect to the other person, whether animal instincts already totally took the control over some of them... What I read last time, what I had seen, and what I experienced firsthand, caused that I had been horrified and I lost my faith into the goodness and the human intellect...

As the example I will use the situation from before a few days.
One of many groups on Facebook, counting several dozen thousands of members. I frankly admit that I don't know how I was there so I'm concluding that one of my friends added me.
Seemingly normal people, and in fact wild beasts without scruple, feelings and limits which have not a speck of dignity, not to mention the humanity. They are taking care of matters which in their opinion are worth the attention, there is gossiping, offending and humiliating other people, without hesitation using their photos, personal data, many times addresses or personal details of families of their victims. However threats and a melediction are their most frequently and most willingly used tools, in addition this first is far more often used than second... Yes, well you can see, threats. Punishable threats, for example of battery, death, finding and "taking care" of a given person or their family and friends, wishing rape both women and men and children, death, illness, loss of the family and everything what valuable... Frightening directly so that the given man should be careful when is going out, because can come to a sticky end, that learn where lives and catch them etc... This collection is much more longer and more "impressive", and making a list of all epithets which were written from members of this group to the other persons would take a good few days.
Several days ago seeing one of posts added there, I didn't withstand and I stood up for the woman as innocent as a lamb against these monsters. I didn't have to wait long time for a response - after only two minutes I received a notification that somebody mentioned me in the comment... Just for a thought what could appear for my eyes, shiver passed me. I expected that there was no chance for the polite answer, but... What I saw was worse than the most daring ideas.
"Squeal one word of the defence more, and you will regret you small ****, it won't be difficult to find you. Guard the muzzle **** or else you will taste knife into ribs and **** in ****, dudes will willingly have fun. Be careful baby girl, or else we won't have a mercy" one of users being a member of the unlucky group wrote in response to my standing up for the woman attacked in the post. Adult man, not a brattish teenager. Insults and the vulgarisms included in the quoted comment were censured by me with stars ****.
If you think that this in-crowd is only a joking, that all vulgar and aggressive words, which they are directing to other persons, are just a game and joke then you are mistaken. It's no joke neither no game. It completely "serious" treating the man as rubbish. Pure bestiality. The Internet gang of people who usually doing the decent work, have wives and husbands, are fathers and mothers... And when nobody is looking, are turning into executioners online, thinking that they are going unpunished.
After the situation mentioned above, I left the described group. I don't know, how its further fates will go and whether somebody will deal with this organization, before its members really lead to the tragedy. I only hope that none of psychopathic threats which are written in this circle will be fulfilled and harm will happen to nobody.

PL

W niektórych momentach zastanawiam się, czy ludzie pamiętają jeszcze co to szacunek do drugiej osoby, czy nad niektórymi całkowicie przejęły już kontrolę zwierzęce instynkty... To, co w ostatnim czasie zobaczyłam, przeczytałam i doświadczyłam na własnej skórze sprawiło, że się przeraziłam i straciłam wiarę w dobroć i rozsądek...

Jako przykładu użyję sytuacji sprzed kilku dni.
Jedna z zamkniętych grup na Facebooku, licząca sobie kilkadziesiąt tysięcy członków. Szczerze przyznam, że nie wiem jak się w niej znalazłam, wnioskuję więc, że dodał mnie któryś z moich znajomych.
Z pozoru normalni ludzie, a w rzeczywistości bestie bez skrupułów, uczuć i granic, które nie mają w sobie ani krzty godności, nie wspominając już o człowieczeństwie. Zajmują się sprawami, które ich zdaniem są warte uwagi, czyli plotkowaniem, obrażaniem i poniżaniem innych ludzi, bez wahania używając ich zdjęć, danych osobistych, niejednokrotnie adresów czy personaliów rodzin swoich ofiar. Jednak ich najczęstszym i najchętniej używanym narzędziem są groźby i złorzeczenie, przy czym to pierwsze wykorzystują o wiele częściej niż drugie... Tak, dobrze widzicie, groźby. Groźby karalne, między innymi pobicia, śmierci, znalezienia i "załatwienia" danej osoby czy jej bliskich, życzenie gwałtu zarówno kobietom jak i mężczyznom i dzieciom, śmierci, chorób, utraty rodziny i wszystkiego co cenne... Straszenie wprost, by dany człowiek pilnował się gdy wychodzi z domu, bo może źle skończyć, że dowiedzą się gdzie mieszka i go dopadną itd... Ta kolekcja jest o wiele dłuższa i bardziej pokaźna, a spisanie wszystkich epitetów, które padają ze strony członków tej grupy w kierunku innych osób zajęłoby dobre parę dni.
Przed kilkoma dniami widząc jeden z postów tam dodanych, nie wytrzymałam i stanęłam w obronie pewnej Bogu ducha winnej kobiety przed tymi potworami. Nie musiałam długo czekać na odzew - po zaledwie dwóch minutach otrzymałam powiadomienie, że ktoś wspomniał o mnie w komentarzu... Na samą myśl, co mogło ukazać się moim oczom, przeszedł mnie dreszcz. Spodziewałam się, że na kulturalną odpowiedź nie ma co liczyć, ale... To, co zobaczyłam przeszło najśmielsze wyobrażenia.
"Piśnij jedno słowo obrony więcej, a pożałujesz mała *****, dla naszej ekipy nie będzie trudno cię znaleźć. Pilnuj mordy ***** albo posmakujesz nóż w żeberka i **** w ****, koledzy chętnie się pobawią. Pilnuj się mała, bo nie będziemy mieli litości" napisał jeden z użytkowników będących członkiem feralnej grupy w odpowiedzi na moją obronę atakowanej w poście kobiety. Dorosły mężczyzna, nie rozpuszczony nastolatek. Wyzwiska i wulgaryzmy zawarte w cytowanym komentarzu zostały przeze mnie ocenzurowane za pomocą gwiazdek ****.
Jeśli myślicie, że to kółeczko wzajemnej adoracji tylko tak sobie żartuje, że wszystkie wulgarne i agresywne słowa, które kierują do innych osób to zwykła zabawa i żart, to jesteście w błędzie. To nie żarty ani żadna gra. To całkowicie "poważne" traktowanie człowieka jak śmiecia. Czyste bestialstwo. Internetowy gang ludzi, którzy na co dzień wykonują przyzwoitą pracę, mają żony, mężów, są ojcami i matkami... A kiedy nikt nie patrzy, w sieci zamieniają się w katów, myśląc że są bezkarni.
Powyżej opisaną grupę po zaistniałej sytuacji opuściłam. Nie wiem, jak dalej potoczą się jej losy i czy ktoś zajmie się tą organizacją, zanim jej członkowie naprawdę doprowadzą do tragedii. Mam tylko nadzieję, że żadna z psychopatycznych gróźb, które padają w tym zgromadzeniu nie zostanie spełniona i nikomu nie stanie się krzywda.

ENG

Some, but no! Majority of the women which are participating in the internet life is boasting for the pregnant belly, uploads the plenty of photos and films showing the progress of their pregnancy to social media, starting from the first ultrasound scan, not to say from two lines on the pregnancy test, day after day to the childbirth, and later million snapshots of newborn babies are going to their profiles.
One are doing it, because are full of joy and happiness and want to share this wonderful experience with world what is truly understandable. However other are motivated by the thought, that pregnancy and the child are a perfect marketing trick, what can catch the attention for them, and what follows to get the interest and fame.
Like it or not, with distress I have to admit they are right - it works. Following social profiles of many women, as well as many times teenage girls, neutral users and bloggers, many times I've noticed this worrying mechanism. Until were "normal", they had an average number of followers, and their activity was going slow or even didn't at all. However the moment, when publicly announced pregnancy and started filling their accounts up with hundreds of photos of the growing baby bump, an ultrasound scans and dozens of other pregnancy multimedia, an absolute time bomb fired. Followers number day by day was growing at full speed, the level of an interest in them immediately jumped on the highest level, and in the case of bloggers, benefits didn't also omit blogs which thanks to the belly got hundreds of new readers. With word - fame's approved, task done on 5, the child is a profit.
Probably it's easy to guess, why I'm writing about it. Certainly guessing won't also be difficult, that probably not in order to approve such a behaviour. So why?
For me the progression of this kind of action is definitely going over the top and fully incongruous. Using the child as tool of getting fame, is an insolence on the highest level, treating this young life like an object, forgetting that this is the alive man, and the Internet doesn't forget. Generally speaking it shouldn't take place at all, and the woman which is practising these rituals actually probably not yet grew up to such a huge responsibility as motherhood is, if is able to walk over everybody using the baby as the way in winning the Internet fame...
Personally I think that pregnancy is a private and intimate time which shouldn't be taken out for effect. I'm not a supporter of uploading to the Internet photos of the belly, USG, or of toddler after the birth. From my side I know that I won't share this trend and all pregnancy souvenirs will find their way to the family album so that this miracle stays safe for long years. I think that privacy protection, the same own and of the child from wrong persons should be on the top, and the safety should be a priority from the beginning.

PL

Niektóre, właściwie ba! Większość kobiet, które uczestniczą w życiu internetu chwali się ciężarnym brzuchem, wstawia do mediów społecznościowych mnóstwo zdjęć i filmików przedstawiających rozwój ciąży, począwszy od pierwszego USG, a nawet od dwóch kresek na teście, aż do samego porodu, a później sypią się miliony fotek nowonarodzonego dzieciątka.
Jedne robią to, bo przepełnia je radość i chcą dzielić się tym wspaniałym doświadczeniem ze światem, co jest w pełni zrozumiałe. Innym zaś przyświeca myśl, że ciąża i dziecko to doskonały chwyt marketingowy, dzięki czemu mogą przykuć do siebie uwagę, zdobyć zainteresowanie i "nabić fejm".
Chcąc nie chcąc, z przykrością trzeba przyznać im rację - to działa. Obserwując profile społecznościowe wielu kobiet, a także niejednokrotnie nastoletnich dziewczyn, neutralnych użytkowniczek oraz blogerek, wiele razy zauważyłam ten niepokojący mechanizm. Dopóki były "normalne", miały średnią ilość obserwatorów, a ich działalność płynęła na spokojnej fali lub nawet wcale się nie układała. Natomiast w momencie, kiedy publicznie ogłosiły ciążę i zaczęły zasypywać swoje konta setkami zdjęć powiększającego się brzucha, badaniami USG oraz dziesiątkami innych ciążowych multimediów, odpaliła się istna bomba zegarowa. Liczba followersów z dnia na dzień wzrastała w zawrotnym tempie, poziom zainteresowania nimi momentalnie wskoczył na wyższy poziom, a w przypadku blogerek korzyści nie ominęły również blogów, które za sprawą brzuszka zdobyły setki nowych czytelników. Słowem - fejm się zgadza, zadanie wykonane na 5, dziecko się opłaca.
Nietrudno chyba domyślić się, dlaczego o tym piszę. Z pewnością nie sprawi też trudności odgadnięcie, że zapewne nie po to, by takie zachowanie pochwalić. A więc po co?
Jak dla mnie tego typu postępowanie jest zdecydowanie przegięciem i kompletnie nie na miejscu. Używanie dziecka jako narzędzia wybicia się, to bezczelność najwyższego stopnia, traktowanie tej małej istoty jak przedmiot, zapominając, że to żywy człowiek, a internet nie zapomina. To w ogóle nie powinno mieć miejsca, a kobieta, która praktykuje te rytuały tak naprawdę chyba jeszcze nie dorosła do tak dużej odpowiedzialności, jaką  jest macierzyństwo, skoro jest w stanie iść po trupach wykorzystując potomka jako środek w zdobyciu internetowej sławy...
Osobiście uważam, że ciąża to prywatny i intymny czas, który nie powinien być wystawiany na pokaz. Nie jestem zwolenniczką dodawania do internetu zdjęć brzucha, usg, czy malucha po urodzeniu. Z mojej strony wiem, że nie będę podzielać tego trendu i wszelkie ciążowe pamiątki będą trafiać do albumu rodzinnego, by ten cud pozostał utrwalony na całe lata. Uważam, że ochrona prywatności swojej i dziecka przed niepowołanymi osobami powinna stać na pierwszym miejscu, a bezpieczeństwo powinno być priorytetem od samego początku.

ENG

Many persons ask me the questions concerning my plans for the future, also about my preferences in the issue of the domicile, vision of life in following years, whether I'm going to stay in one place, or perhaps to be in the ceaseless travel, alone or with the family etc. Therefore I just decided to write the post about it.
So the answer seems simple and complicated at the same time, because... I am young. I still have my whole life to live and I can't in one hundred per cent say I will stay in one place, also I'm not able to deny that I surely won't be based in a few various places of the world. However for sure ceaseless living out of a suitcase without the refuge and the stabilization isn't for me and I can't imagine such a solution in the long run. After all I don't reject the possibility of being stationed in Dubai by a few years or moving permanently to Australia, if the future goes this way and there will be friendlier conditions for life.
With the family or alone? With the family I'll start, in order to create the home giving the safety for next years in the best way. Lonely migrations aren't already my plan of the realization of dreams, at least not this kind.
As I mentioned before and one day wrote - I'm young, world is open for me, there is a plenty of places, which it's possible and worthwhile to visit as well as I know for sure that reaching as the biggest amount of beautiful nooks is one of my goals so definitely travels are and will be a part of my life.

PL

Wiele osób zadaje mi pytania dotyczące moich planów na przyszłość, w tym również o moje preferencje w kwestii miejsca zamieszkania, wizję dalszego życia, czy mam zamiar pozostać w jednym miejscu, czy może być w ciągłej trasie, sama czy z rodziną itp. Dlatego właśnie postanowiłam stworzyć post na ten temat.
Otóż odpowiedź wydaje się prosta, a jednocześnie skomplikowana, bo... Jestem młoda. Całe życie mam przed sobą i tak jak nie mogę w stu procentach powiedzieć, że pozostanę w jednym miejscu, tak też nie jestem w stanie zaprzeczyć, że na pewno nie będę bazować w kilku różnych miejscach na świecie. Jednak z całą pewnością ciągłe życie na walizkach bez ostoi i stabilizacji nie jest dla mnie i nie wyobrażam sobie takiego rozwiązania na dłuższą metę. Natomiast dopuszczam możliwość stacjonowania w Dubaju przez kilka lat lub przeniesienia się na stałe do Australii, jeśli tak się przyszłość potoczy i to tam będą przyjaźniejsze warunki do życia.
Z rodziną czy sama? Z rodziną, którą założę, by stworzyć dom gwarantujący bezpieczeństwo na przyszłe lata w najlepszy sposób. Samotne wędrówki nie są już raczej moim planem realizacji marzeń, przynajmniej nie tego rodzaju.
Tak jak już wspomniałam i kiedyś pisałam - jestem młoda, świat stoi przede mną otworem, jest mnóstwo miejsc, które można i warto odwiedzić oraz wiem na pewno, że jednym z moich celów jest dotarcie do jak największej liczby pięknych zakątków, więc zdecydowanie podróże są i będą częścią mojego życia.

ENG

Can you recognize if the smile is from heart or just fake?

A man is an excellent actor. Is able to perfectly fake happiness and joy even when pain and despair are ripping from inside. Nothing strange if is being perfectly trained since was a child, after all. Already as a little kid (and even younger!) is being forced to hide feelings, posing to photos with a smile from ear to ear, because other facial expression is disfiguring the family snapshot, and on the class photo the child will present ugly in comparison to smiling peers... At the meeting with the not-seen for a long time aunt, because after all it's not nice to pick and choose in the company, cry and dissatisfaction crashing the imagination of the sweet little baby, so better to dictate to the young man with the power of persuasion the rule of the smile above all else from an early age, usually against true feelings.
As everybody knows what youth is used to, age remembers... So what follows, standards inculated in their youth become permanent in the adult life, become second nature and the border between the honest smile from the heart and the fake stuck to the face for effect is becoming very thin, and with time actually disappears. It isn't so easy to stay truthful and to keep the naturalness in the world demanding the drama game so much, and the one which despite everything makes a success of it, is a champion.

It's proven that the man who cares about the other person, is able to recognize several dozens types of their smile. People in love which without words are able to read everything out from the face of their second half are the biggest champions.

What about you? How many types of smile are you able to recognize? And perhaps you still mistake the smile with the sticker?

PL

Potrafisz rozpoznać uśmiech płynący prosto z serca od sztucznego i udawanego?

Człowiek to świetny aktor. Jest w stanie idealnie pozorować szczęście i radość nawet wtedy, kiedy od środka rozrywa go ból i rozpacz. Nic dziwnego, w końcu od dziecka jest do tego perfekcyjnie szkolony. Już jako kilkulatek (a nawet i młodszy!) jest zmuszany do maskowania emocji, pozowania do zdjęć z uśmiechem od ucha do ucha, bo inny wyraz twarzy szpeci rodzinną fotkę, a na klasowej fotografii maluch brzydko zaprezentuje się na tle uśmiechniętych rówieśników... Na spotkaniu z dawno niewidzianą ciotką, bo przecież nieładnie grymasić w towarzystwie, a płacz i niezadowolenie psuje wizerunek słodkiej dziecinki, więc lepiej od małego siłą perswazji narzucać młodemu człowiekowi zasadę uśmiechu ponad wszystko, często wbrew prawdziwym uczuciom.
Jak wiadomo, czym skorupka za młodu nasiąknie... Co więc za tym idzie, wzorce zaszczepione w młodości utrwalają się w dojrzałym życiu, wchodzą w krew i linia graniczna między szczerym uśmiechem od serca a tym sztucznym naklejanym na twarz na pokaz staje się bardzo cienka, a z biegiem czasu praktycznie zanika. Nie jest więc łatwo pozostać autentykiem i zachować naturalność w świecie tak bardzo wymagającym aktorskiej gry, a ten, któremu mimo wszystko się to udaje, to mistrz.

Udowodnionym jest, że człowiek, któremu zależy na drugiej osobie, jest w stanie rozróżnić od kilkudziestu do nawet kilkudziesięciu rodzajów jej uśmiechu. Największymi mistrzami są w tym ludzie zakochani, którzy bez słów potrafią odczytać wszystko z twarzy swojej drugiej połówki.

A ty? Jak wiele rodzajów uśmiechów potrafisz rozpoznać? A może wciąż jeszcze mylisz uśmiech z naklejką?

ENG

Usually my life is in overdrive. However now the most in the world I need one. The calm. The breather. Calmness. I have to rest, to take a deep breath. To slow down and to go other level up. Sometimes happens that something makes the look at world assuming the completely different direction. And it's just happening in my life. Now changes which are a huge challenge in the scale of my entire life, demanding the large dose of perseverance and power, are happening. Now I just feel the biggest need of taking the refuge for some time, of the slowdown and the stabilization. Salutary moment of relief, of rest from this, what harmful has to come.

PL

Z reguły moje życie toczy się na wysokich obrotach. Jednak teraz najbardziej na świecie potrzebuję jednego. Spokoju. Chwili wytchnienia. Wyciszenia. Muszę odpocząć, wziąć głęboki oddech. Zwolnić i wejść na inny poziom. Czasem przydarza się coś, co sprawia, że spojrzenie na świat przybiera zupełnie inny wymiar. U mnie właśnie teraz to się dzieje. Właśnie teraz zachodzą zmiany, które stanowią bardzo duże wyzwanie w skali całego mojego życia, wymagające dużej dawki wytrwałości i siły. Właśnie teraz czuję największą potrzebę wycofania się na jakiś czas, zmniejszenia tempa i stabilizacji. Zbawienny moment ukojenia, odpoczynku od tego, co szkodliwe musi nadejść.

ENG

It's incredible, what life sometimes is able to be paradoxical. And how much some people are able to be stupid. Investigations, tricks, frauds, fakes, unsuccessful camouflage... I will tell you everyone together and individually that some moments I'm gonna explode with laughter seeing, how one person cannot be reconciled with their fate and by force is doing a everything to know about every detail from my life, having no scruples, resorting to the theft of someone's photos, pictures and even impersonating other persons to mislead me, that it's not her at all, but somebody else, persuading with lies which are felling on the floor with their "excellence". Seriously, until recently it was just pitiful for me, now the ridiculous nature of this man's acting exceeds everything.
Ahh life, life... What you demand... Sometimes really I just have to play the role of a fool to fool the fool who thinks they are fooling me... However I regret terribly the fact, that I can't pretend, meh. So sad.

PL

To niewiarygodne, jakie życie czasem potrafi być paradoksalne. I jak bardzo niektórzy ludzie potrafią być głupi. Śledztwa, podstępy, oszustwa, fejki, nieudane kamuflaże... Powiem wam wszystkim i każdemu z osobna, że w pewnych momentach zdarza mi się wybuchać śmiechem widząc, jak pewna osoba nie umie pogodzić się ze swoim losem i na siłę robi wszystko, żeby wiedzieć o każdym szczególe z mojego życia, nie przebierając w środkach, posuwając się nawet do kradzieży czyichś zdjęć i podszywania się pod inne osoby, aby mnie zmylić, że to wcale nie ona, a ktoś inny, wmawiając kłamstwa, które powalają na podłogę swą "wybitnością". Naprawdę, do niedawna było to dla mnie tylko żałosne, teraz śmieszność zachowania tego człowieka przebija wszystko.
Ahh życie, życie... Czegóż ty wymagasz... Czasem naprawdę trzeba grać głupca, żeby oszukać głupca, który myśli, że mnie oszukuje... Ubolewam jednak strasznie nad faktem, że ja nie potrafię udawać, eh. Przykre.

ENG

~There you are! Each single pin on this map is a one country where you live - YOU, the great and the best team of my readers, which grows with each month! Big, small and tiny, lands and islands, Europe, Asia, Africa, Australia, America... - You are already in most countries of the world, that's a big honor. Thank you and love y'all! 💖~

It's an unusual pleasure and the award for me to see that the range of my recipients is so large and broad. In my wildest dreams I didn't suppose I would manage with my work to reach people from almost one hundred countries on five continents. Thank you that you are, you are my lifeblood and motivation so that don't give up and still work! Kisses! 😘

PL

~Tam jesteście! Każda pojedyncza pinezka na tej mapie to jeden kraj, w którym żyjecie - WY, wspaniały i najlepszy team moich czytelników, który wzrasta z każdym kolejnym miesiącem! Duże, małe i maleńkie, lądy i wyspy, Europa, Azja, Afryka, Australia, Ameryka... - Jesteście już w większości krajów świata, to wielki zaszczyt. Dziękuję i uwielbiam Was wszystkich! 💖~

Jest dla mnie niezwykłą przyjemnością i wyróżnieniem widzieć, że grono moich odbiorców jest tak duże i rozległe. W najśmielszych marzeniach nie przypuszczałam, że uda mi się swoją pracą dotrzeć do ludzi z prawie stu krajów na pięciu kontynentach. Dziękuję, że jesteście, jesteście moją siłą napędową i motywacją, by się nie poddawać i nadal działać! Całusy! 😘