PL

Może to coś ludzkiego, może nie, może to coś zwyczajnego, a może nienormalnego... Choć możliwe, że częściej lub rzadziej spotyka każdego... Dzisiaj... Dopadło mnie. I naprawdę, nie jest to nic przyjemnego - potrafi doprowadzić do łez. Szczerych, przepełnionych uczuciami i bólem łez. Hektolitrów łez. I nie wiem co gorsze: Te cholernie bezsilne pytania: "Po co? Dlaczego? Po co istnieję? Kim tak naprawdę jestem? Jaki to wszystko ma sens? Czy moje marzenia kiedykolwiek się spełnią?"... Czy miliardy kotłujących się myśli, boleśnie uciskających umysł, serce i duszę... A może nie ma gorszego i lepszego... Przecież jedno i drugie to zło. Jedno i drugie przynosi smutek, cierpienie, poczucie nicości... Jedno i drugie prowadzi do krótszej lub dłuższej rozsypki... Zwątpienie to jedna z najgorszych rzeczy, jaka może spotkać... Pustka. Nic. Zawieszenie. Osamotnienie w sobie samej. I łzy. Dużo łez.

ENG

Maybe it's something human, maybe no, maybe it's something normal, and maybe abnormal... At least it's likely that more often or more rarely is meeting everyone... Today... It caught me. And really, it's not something pleasant - is able to lead to tears. Pure, overfilled with emotions and pain tears. Gallons of tears. And I don't know what's worse: these really helpless questions:  "For what? Why? For what do I exist? Who I actually am? If that all has a sense? If any time my dreams will come true?"... Or billions of swarming thoughts, painfully pinching the mind, the heart and the soul... Or maybe there's no worse and better... After all first and second is an evil. First and second is bringing sadness, suffering, feeling of the nothingness... First and second is leading to the shorter or longer sadness... Doubt is one of the worst things which can meet... Emptiness. Nothing. Suspension. Loneliness in myself. And tears. A lot of tears.