Wędruje od człowieka do człowieka, jest przekazywany w tajemnicy jak gwiezdny pył, coś co z założenia nie powinno ujrzeć światła dziennego, ale mieć jak największą siłę. Ekscytujący i budzący zainteresowanie. Szybszy niż światło, w mgnieniu oka okrąża świat i tworzy nową rzeczywistość. 

Złoty szept. 

Dla jednych przekleństwo, dla drugich coś na wagę złota. Może rozbawić, wyrządzić szkody kalibru bomby atomowej albo udowodnić, że tak naprawdę sam o sobie człowieku do tej pory nie wiedziałeś nic. Ty nic, za to inni (zwłaszcza ci nieznajomi) wszystko. Najcudowniejszy paradoks tego świata. 

No właśnie. A Ty, czego dowiedziałeś się o sobie z niczego innego, jak ciągle utrzymujących się na topie, od kiedy ludzkość istnieje - plotek? 

Dzisiaj zamiast skupiać się na tym, jakie zło przyniosły, jakie krzywdy, być może tkwiące w psychice i wibrujące w powietrzu do dzisiaj (a niewątpliwie, każdy chociaż raz w życiu odchorował efekty fałszywych informacji), spójrzmy na sprawę z innej strony - jakie najdziwniejsze historie na swój temat usłyszałeś? Czego dowiedziałeś się o sobie od obcych ludzi, czego sam o sobie nie wiedziałeś? Co rozbawiło Cię do łez, co wyprowadziło z równowagi, a co zszokowało do utraty tchu? 

Kolekcja historyjek, newsów i rzekomych faktów o swojej osobie, które usłyszałam od ludzi, najczęściej całkowicie ze mną niepowiązanych, jest tak pokaźna, że śmiało mogłabym stworzyć z niej sporej grubości książkę. 

Ze skrajności w skrajność, od największej świętości, do czystego zła rozpalającego ognie piekielne. Przypisywanie mi rozmaitych scenariuszy i tworzenie życiorysu o jakim nawet mi się nie śniło, to już chleb powszedni. Od robienia ze mnie potwora, najgorszej kanalii i szatana, na siłę próbując nastawić świat przeciwko mnie, przez wmawianie sobie i wszystkim wokoło, że jestem fejkiem, hologramem i w ogóle ja to nie ja, a jakiś twór, który w rzeczywistości nie istnieje albo jest stworzony komputerowo przez inną osobę (tak, jakkolwiek kuriozalnie by to nie zabrzmiało, tak właśnie było, a dla niektórych nadal jest, niektórzy nadal uznają mnie za nierealną postać), na uznawaniu mnie za światowego zasięgu celebrytkę, influencerkę i gwiazdę najwyższych lotów kończąc. 

Związki z kolegami, czy facetami, których nawet osobiście nie znam, romanse? Pewnie, szkoda tylko, że ja sama nie mam o tym zielonego pojęcia. Znowu ciąża? O kurcze, chyba odchudzająca, pewnie każda kobieta chciałaby być w ciąży, w której zamiast przybywać - jej ciała ubywa. "Ta sławna"? No oczywiście, przecież pod moim domem tylko czają się paparazzi, żeby zrobić mi zdjęcie na okładkę, chyba zacznę nosić czarne okulary. Kolejna przeprowadzka? Hmmm... To akurat więcej niż możliwe. Uwodzicielka, za każdym rogiem inny facet. Uuuu... No tak, gratuluję wyobraźni. 

Jednak największym zaskoczeniem i zdziwieniem dla mnie była sytuacja, kiedy w pracy (a jak wiadomo ludzie z którymi pracuję, zmieniają się co lot), poprzez luźną rozmowę z jednym ze współpracowników, z którym spotkałam się wtedy po raz pierwszy, dotarło do mnie, że ludzie z firmy, którzy jeszcze na żywo mnie nie poznali uważają, że jestem kimś sławnym i wpływowym. No cóż, oczywiście ja dowiedziałam się o tym jako ostatnia (to chyba już standard). Choć fakt faktem, że to kolejna plotka, bo do sławnych i wpływowych mi daleko - wywołała chwilę lekkiego śmiechu i uśmiechu na twarzy, co w czasie pracy jest szczególnie pozytywne i oczyszczające atmosferę, więc duży i miły plus. 

Oprócz tego, że tajemnicze szepty przekazywane od ucha do ucha potrafią nieźle namieszać, spowodować wiele nieporozumień, wyrządzić szkody pozostawiające swoje ślady na długie lata, spora część z nich to też czyste dzieło sztuki i pokaz ludzkiej wyobraźni i kreatywności. Już wiele razy uśmiałam się do łez i nie wierzyłam własnym uszom słuchając tego, co inni wymyślają na mój temat, nie wiedząc o mnie kompletnie nic. Kiedyś chciałam zrozumieć, dlaczego, skąd się biorą takie kosmiczne pomysły, jednakże po wgłębianiu się w coraz większe abstrakcje, po prostu odpuściłam. Ale jednak, mimo wszystko, jednego ludziom, którzy tworzą te historie odmówić nie można - wysokiego poziomu kreatywności, uporu, poświęcenia obiektowi swoich zainteresowań, a przede wszystkim wyobraźni, która niejednokrotnie powala na kolana. Jak widać wszystko ma też drugie dno, w zależności od spojrzenia, można się wściekać albo śmiać, walczyć z wiatrem albo przemienić go w swoją siłę. Bo raz zauważony, nie zostaje zapomniany. 

A Ty? Jakie masz doświadczenia z kolorowymi pogłoskami? Spotkały Cię przez to tylko przykrości, kłopoty i nieprzyjemne echo, które odbija się gdzieś w psychice do dnia dzisiejszego, czy trafiały się też perełki, które rozśmieszyły, poprawiły nastrój i sprawiły, że turlałeś się ze śmiechu?