Upływ czasu, progres osobisty, nowy etap, nowy rozdział, nowe życie, nowy Ty. Nie oglądasz się za siebie, bo stałeś się jak do tej pory, najlepszą wersją samego siebie i dążysz do bycia kimś jeszcze lepszym niż jesteś teraz. Cieszysz się z tego, co udało Ci się osiągnąć, jaką przemianę (o której być może zawsze marzyłeś) przejść, czujesz się wyśmienicie wobec tego, jak daleko udało Ci się już zajść i jak blisko jesteś upragnionego celu swojej ciężkiej pracy. 

Żyjesz sobie spokojnie swoim świeżutkim życiem i wtedy... Pojawiają się oni. Starzy znajomi, z którymi nie masz żadnego pośredniego ani bezpośredniego kontaktu od lat, może dwóch, może pięciu, a może lat dziesięciu. Niezawodny wehikuł czasu, na którym zawsze możesz polegać. Wspomnienia, stare historie, zabawne anegdotki, czasem fajnie jest wrócić pamięcią do tego, co miłego wydarzyło się kiedyś, dawno dawno temu. Czasem można się uśmiechnąć, ożywiając rozgrzewające serce chwile, które uleciały z biegiem czasu. Jednak nie zawsze jest tak lekko i przyjemnie. 

Wielu ludzi poruszając temat kogoś, z kim kontakt urwał się lata świetlne temu myśli, że go zna, kiedy tymczasem człowiek ten mógł się zmienić nie do poznania w zaledwie kilka miesięcy, nie mówiąc już o latach, co automatycznie sprawia, że stał się kimś zupełnie innym, niż ktoś, kogo pamiętają. Możliwe nawet, że kimś całkiem obcym. I wcale nie chodzi tu o wygląd, gdyby ktoś nie zrozumiał. W rzeczywistości jednak przypomina to bardziej przywoływanie duchów i życie wizjami przeszłości niż znajomość żyjącego człowieka, którego życie nie zatrzymało się w momencie, kiedy drogi z osobami z dawnych czasów się rozeszły i wszelkie połączenia zostały zatarte. Wiele takich osób nie zdaje sobie sprawy, że wypowiadać się o tym, kim ktoś jest, a nie był (co jest ogromną różnicą), po prostu już nie wypada. Zwłaszcza nie wypada robić tego za jego plecami. Bo jak można wiedzieć, kim aktualnie jest dana osoba, co się w niej zmieniło, jak ułożyła sobie życie, jak ukształtował się jej charakter, czego doświadczyła, jeśli nie ma się z nią żadnego kontaktu? Chyba wystarczy użyć odrobiny logiki, by zrozumieć, że w rzeczywistości jest to praktycznie niemożliwe. Wielu ludzi nie zdaje sobie sprawy z tego, że ta wersja danego człowieka, która utkwiła im w pamięci sprzed lat, może już dawno nie istnieć, a o tej nowej, nie mają zielonego pojęcia. 

Sama przerabiałam temat setki razy, kiedy dawni koledzy i koleżanki zderzali się z rzeczywistością i docierało do nich, że tak naprawdę już wcale mnie nie znają, bo osoba, która żyła ich w pamięci, już dawno przestała być tą osobą w życiu, a stała się kimś, kto jest daleki od ich dawnych wyobrażeń i założeń. 

Nie rób tego, nie wystawiaj komuś świadectwa, dopóki nie upewnisz się, że wiesz, kim naprawdę jest. To, że znałeś kogoś w przeszłości nie znaczy, że znasz teraz.