ENG 

International Flight Attendant Day. This year, I celebrate it for the first time in my life, a nice day to celebrate and appreciate how much energy, effort and dedication we put in our work - we, flight attendants and stewardesses and stewards, cabin crew members. On the occasion of this special day, I got a little sensitive, remembering my way from the beginning, from dreaming, finding first offers, interviewing, through training and first flights. It was and still is an amazing journey towards fulfilling dreams, which with each another take-off and landing climb to an ever higher level, gaining momentum and spreading wings. A day like this is the perfect time to appreciate and admire yourself and your colleagues for everything we do every day, taking care of the well-being and safety of our passengers during sky travels. 

Happy Cabin Crew day, flying family! High flights and wide skies! ✈️

PL

Międzynarodowy Dzień Stewardessy. W tym roku obchodzę go po raz pierwszy w życiu, miły dzień świętowania i docenienia tego ile energii , wysiłku i poświęcenia w swoją pracę wkładamy my - stewardessy i stewardzi, członkowie personelu pokładowego. 

Z okazji tego święta nieco się rozkleiłam, wspominając swoją drogę od początku, od marzenia, znalezienia pierwszych ofert, rozmowy kwalifikacyjnej, poprzez szkolenia i pierwsze loty. To była i nadal jest niesamowita podróż ku spełniającym się marzeniom, które z każdym kolejnym startem i lądowaniem wspinają się na coraz wyższy poziom, nabierając rozpędu i rozwijając skrzydła. 

Dzień taki jak ten jest idealną chwilą na docenienie oraz podziw dla siebie i współpracowników za wszystko to, co każdego dnia robimy, dbając o dobro i bezpieczeństwo naszych pasażerów podczas podniebnych podróży. 

Radosnego dnia Cabin Crew, latająca rodzinko! Wysokich lotów i szerokiego nieba! ✈️

ENG 

There were some news, now it's time for some memories. Although spring is fully and summer is getting closer and closer... We are coming back to winter! Who loves this time of year above all others? I don't, unfortunately, but craziness in white fluff gives me as much joy as life-long lovers of cold winter months. This year's white time was definitely distinguished by the trip to Alps, so it's time for a few words about mountain craziness in snowflakes. Imagine that since I remember, I felt a fear of the mountains, sometimes even horrifying, which was caused by my eternal malaise, when I was approaching the mountain areas, I immediately suffered from migraines, nausea or dizziness. It happened literally since childhood, when as a little girl I "met" the mountains for the first time, what was always explained by a too radical change in pressure, intolerance of height and associated stress. Just hm... Something's wrong here. How can I suffer from intolerance to pressure and altitude changes when I work in aircraft on a daily basis? Can you imagine that? Stewardess, who spends a lot of hours on the plane almost every day, is afraid of malaise in the mountains, because "too high", and the aircraft flies several times higher than any mountains? Me neither. That is why I decided to break this irrational fear and finally go to the mountains. That's how I came across a few days in the Alps. At the beginning I was afraid that I could not deal with it, because in the end I avoided mountains like a fire, but... As it turned out, the devil is not so black as he is painted and in the end there was a lot of fun. Luckily, even the weather was good, because the sun was shining every day, the snow was clean, just the time to celebrate the victory over myself. In the end, not only did I break my eternal fear, it was the first time since I can't even remember when, that I tried to step on skis. 

To this day I'm proud of myself that after so many years of weakness and fear, I managed to win this fight. This trip was one of my milestones, and by the way great fun in the enormity of snow, which I haven't really seen for a long time.

PL 

Było trochę nowości, teraz czas na odrobinę wspomnień. Mimo, że wiosna w pełni, a lato coraz bliżej... Wracamy do zimy! Kto uwielbia tę porę roku ponad wszystkie inne? Ja niestety nie, jednak szaleństwa w białym puchu sprawiają mi tyle samo radości, co dozgonnym miłośnikom mroźnych zimowych miesięcy. Tegoroczny biały czas zdecydowanie wyróżniła wyprawa w Alpy, więc czas na kilka słów o górskim szaleństwie w płatkach śniegu.

Wyobraźcie sobie, że od kiedy pamiętam czułam lęk przed górami, czasem wręcz zakrawający o przerażenie, który był powodowany moim wiecznie złym samopoczuciem, kiedy tylko zbliżałam się do terenów górskich, od razu dopadały mnie migreny, nudności czy zawroty głowy. Działo się tak dosłownie od dzieciństwa, kiedy to jako mała dziewczynka pierwszy raz trafiłam w góry, co zawsze było tłumaczone zbyt radykalną zmianą ciśnień, nietolerancją wysokości i związanym z tym stresem. Tylko hm... Coś tu się nie zgadza. Jak mogę cierpieć na nietolerancję zmiany ciśnień i wysokości, skoro na co dzień pracuję w samolotach? Wyobrażacie to sobie? Stewardessa, która prawie codziennie spędza po kilkanaście godzin w samolocie, boi się złego samopoczucia w górach, bo "za wysoko", a samolot leci kilka razy wyżej niż jakiekolwiek góry? Ja też nie. Dlatego też postanowiłam przełamać ten irracjonalny strach i w końcu wybrać się w góry z prawdziwego zdarzenia.

Tak trafiłam na kilkudniowy pobyt w Alpach. Na początku bałam się, że nie podołam, że nie poradzę sobie z tym, bo w końcu do tej pory unikałam gór jak ognia, ale... Jak się okazało, nie taki diabeł straszny jak go malują i koniec końców zabawy było co niemiara. Całe szczęście nawet pogoda dopisywała, bo codziennie świeciło słońce, śnieg był czyściutki, w sam raz na świętowanie zwycięstwa nad samą sobą. W końcu nie dość, że przełamałam swój odwieczny strach, to jeszcze pierwszy raz od niepamiętnych czasów spróbowałam postawić kroki na nartach. 

Do dzisiaj jestem z siebie dumna, że po tylu latach słabości i strachu, udało mi się wygrać tę walkę. Ten wyjazd był jednym z moich kamieni milowych, a przy okazji świetną zabawą w ogromie śniegu, którego już tak naprawdę od dawna nie widziałam.

ENG

Venice - a beautiful, unusually romantic place, just after the Roman Coloseum, one of the most recognizable places of Italy. The city of lovers, coming to mind with the tender moments of couples, floating in the famous Venetian gondolas on the Grand Canal, bathed in the rays of the setting sun. A perfect place for romantic walks for two, amid the atmospheric narrow streets and enjoying the best Italian food in the best restaurants overlooking the majestically floating boats.

I moved here a few months ago. For some, it's a surprise, others know from the very beginning, but now is the time to share it with all my readers. 

That would be enough to start with, because a specific, more detailed post is going to be provided for the specificity of life in Venice and Italy in general.

PL

Wenecja - piękne, wyjątkowo romantyczne miejsce, zaraz po rzymskim Koloseum, jedna z głównych wizytówek Włoch. Miasto zakochanych, kojarzące się z czułymi chwilami par, pływających w słynnych weneckich gondolach po skąpanym w promieniach zachodzącego słońca Canale Grande. Miejsce idealne do romantycznych spacerów we dwoje, pośród klimatycznych wąskich uliczek i do delektowania się najlepszym włoskim jedzeniem w najlepszych restauracjach z widokiem na majestatycznie pływające łódeczki. 

Kilka miesięcy temu przeprowadziłam się tutaj. Dla niektórych to zaskoczenie, inni wiedzą od samego początku, jednak teraz nadszedł czas, by podzielić się tym również z wszystkimi czytelnikami. 

ENG 

Okay. I was absent so long. Even longer than long, because from the beginning of January. A big piece of time, nothing to discuss. In all my blogger's career, a break from writing longer than this, happened to me only once. So it would be good to explain what happened because unusually much happened. Therefore, in short about the most important, because the post is not a book, and some things will be described in separate articles. What happened when I was gone? 

I turned twenty! 

Yes, the time has passed quickly, I don't know when, I was just a little girl, and now even the teenage years are over. Some of you still remember me as a beginning sixteen, and now it seems as distant as another galaxy. However happily, entering the twenties went joyfully, easy and doing what I love. Keep it up! 

I changed my job! 

As some of you know, last year I started a cabin crew career. It's been a profession that I dreamed about for a long time and without which I can't imagine my life today, but there is no progress without change, so it finally came to the turning point of changing boards and going to much better, more prestigious airlines. Time to get to know the new dimension of the sky! 

I moved! 

Some time ago I moved to Italy, to a place where in normal circumstances I would probably never have a chance to live, what also never came to my mind before that I would end up there one day. Where? About this in another post. And if that was not enough, I'm preparing to another move soon. Changes, changes and changes once again, fortunately - only positive. 

More countries visited! 

During those few months I managed to visit and see other European countries, but not only. From the cold, winter lands under the North Pole, through the moderate center, to the southern hot zone. Adventures and beautiful memories to the fullest, and the best of them I will share with you in the following days. 

Now, after all these months of downtime, I found time to open my laptop, fill the gaps, and finally add something new to my internet corner. I hope that you will like the breath of a little bit of fresh air.

PL

Okay. Nie było mnie długo. Nawet dłużej niż długo, bo aż od początku stycznia. Kawał czasu, nie ma co. W całej mojej blogerskiej karierze przerwa od pisania dłuższa niż ta, zdarzyła mi się tylko raz. Więc przydałoby się wyjaśnić, co się wydarzyło, bo wydarzyło się wyjątkowo dużo. Dlatego też w skrócie o najważniejszym, bo post to nie książka, a niektóre rzeczy zostaną opisane w osobnych wpisach. Co było, gdy mnie nie było? 

Skończyłam dwadzieścia lat! 

Tak, latka szybko minęły, ani nie wiem kiedy, dopiero co byłam małą dziewczynką, a teraz już skończyły się nawet czasy nastoletnie. Niektórzy z Was pamiętają mnie jeszcze jako początkującą szesnastkę, a teraz wydaje się to tak odległe, jak inna galaktyka. Szczęśliwie jednak, wejście w etap dwudziestek nastąpiło radośnie, lekko i robiąc to, co kocham. Oby tak dalej!

Zmieniłam pracę! 

Jak niektórzy wiedzą, w zeszłym roku rozpoczęłam karierę stewardessy. Od dawna był to zawód, o którym marzyłam i bez którego dziś nie wyobrażam sobie życia, jednak nie ma progresu bez zmian, tak więc nadszedł w końcu przełomowy moment zmiany pokładów i przesiadki do lepszych, bardziej prestiżowych linii lotniczych. Czas poznać nowy wymiar nieba!

Przeprowadziłam się!

Jakiś czas temu przeprowadziłam się do Włoch, do miejsca, gdzie w normalnych okolicznościach najprawdopodobniej nigdy nie miałabym szansy żyć, przez co też nigdy wcześniej nie przeszło mi nawet przez myśl, że kiedyś tam wyląduję. Gdzie? O tym w osobnym poście. A gdyby tego było mało, już niedługo szykuje mi się kolejna przeprowadzka. Zmiany, zmiany i jeszcze raz zmiany, całe szczęście - tylko pozytywne.

Kolejne kraje odwiedzone!

Przez te kilka miesięcy udało mi się odwiedzić i zwiedzić kolejne kraje europejskie, ale nie tylko. Od mroźnych, zimowych krain pod biegunem północnym, przez umiarkowany środek, aż po strefy południowego gorąca. Przygód i pięknych wspomnień pod dostatkiem, a najlepszymi z nich podzielę się z Wami w kolejnych dniach.

Teraz w końcu, po tylu miesiącach przestoju, znalazłam czas by otworzyć laptopa, uzupełnić braki i wreszcie dodać do moich internetowych czterech kątów coś nowego. Mam nadzieję, że powiew odrobiny świeżości Wam się spodoba.