ENG

Love, anger, sadness, worry, pain, even joy. Normal human feelings that accompany everyone at all stages of life, regardless of who they are, what they do or where they were born. There is nothing wrong with them that you might be ashamed of.
So why do so many people, everyday, every day and every night, hide their thoughts, their feelings? They are afraid that they will be judged, that someone will laugh at them and that they will be hurt... Fear is also human and isn't the least reason to be ashamed, however... Life is too short to strangle all emotions whether good ones whether bad ones, all the time. Human is only a human, has the right to fall, has the right to cry, to support on someone else's arm, and to jump from happiness, without worrying about the judgments of others. Life doesn't last forever and there is no place for constant fears, worries and hiding your feelings.

Are you happy? Show it. You are afraid? Someone hurt you? Say it. Do you love? You care? Say, show, do it. Don't be afraid!

Fears, staying in shadow, hiding and strangling what I feel in myself is, contrary to appearances, the greatest enemy of people. They are silent, camouflaging, fighting, because they don't want to be weak, hopeless, or on the contrary, they are afraid that they will be perceived and tagged as nasty or self-obsessed narcissists, or worse, freaks from out of reality. People don't want to make enemies among other people, while avoiding conversations, revealing how they feel, what tires, torments, worries and what makes happy, man destroys his own psyche, increases his risk of depression, worsens the mood and self-esteem... Is it really worth the risk of clamming up? Isn't it better to open yourself to the world and see that there are also people around who will understand your feelings and won't chastise you for who you are, how you feel and what you think? Be brave. Try it, see it, give it a chance.
Don't be afraid. Life is too short to hide feelings. Too short to not be yourself. Too short to clam up. Don't do this. Open yourself. Live. You have a voice. You have a choice.

PL

Miłość, złość, smutek, troska, ból, nawet radość.
Normalne, ludzkie uczucia, które towarzyszą każdemu na wszystkich etapach życia, niezależnie od tego, kim jest, czym się zajmuje czy gdzie się urodził. Nie ma w nich nic złego, czego można by się wstydzić.
Dlaczego więc tak wielu ludzi, codziennie, każdego dnia i każdej nocy, ukrywa swoje myśli, swoje uczucia? Boją się, że zostaną osądzeni, że ktoś ich wyśmieje, że zostaną zranieni... Strach również jest ludzki i nie jest najmniejszym powodem do wstydu, jednak... Życie jest zbyt krótkie, by cały czas dusić sobie wszelkie emocje, czy te dobre, czy te złe. Człowiek jest tylko człowiekiem, ma prawo do upadku, ma prawo do wypłakania się, wsparcia na czyimś ramieniu, jak i do skakania ze szczęścia, nie przejmując się osądami innych. Życie nie trwa wiecznie i nie ma w nim miejsca na ciągły strach, obawy i skrywanie swoich uczuć.

Cieszysz się? Pokaż to. Boisz się? Ktoś cię skrzywdził? Powiedz to. Kochasz? Zależy ci? Powiedz, pokaż, zrób. Nie bój się!

Strach, wycofanie, ukrywanie i duszenie w sobie tego, co się czuje, to wbrew pozorom największy wróg ludzi. Milczą, kamuflują, walczą, bo nie chcą okazać się słabi, beznadziejni, czy wręcz przeciwnie, obawiają się, że zostanie im przypięta łatka wrednych czy zadufanych w sobie narcyzów, lub co gorsza oderwanych od rzeczywistości dziwaków. Ludzie nie chcą narobić sobie wrogów wśród innych ludzi, a tym czasem stroniąc od rozmów, od wyjawienia tego, jak się czuje, co go męczy, dręczy, co niepokoi, a co cieszy, człowiek wyniszcza własną psychikę, zwiększa swoje ryzyko zachorowania na depresję, pogarsza sobie nastrój i poczucie własnej wartości... Czy naprawdę, zamknięcie w sobie jest warte narażenia się na tak duże ryzyko? Czy nie lepiej otworzyć się na świat i dostrzec to, że wokoło również są ludzie, którzy zrozumieją twoje uczucia i nie zganią cię za to kim jesteś, jak się czujesz i co myślisz? Odwagi. Spróbuj, przekonaj się, daj szansę.
Nie bój się. Życie jest zbyt krótkie, by ukrywać uczucia. Zbyt krótkie, by nie być sobą. Zbyt krótkie, by zamykać się w sobie. Nie rób tego. Otwórz się. Żyj. Masz głos. Masz wybór.