ENG

Whether being a child or a teenager didn't you dream about fame, being a great star, somebody recognizable, adored who is arousing the common interest, about whose life others want to know everything and even more than everything? For the young man standing on the threshold of the life, frequently it is the fondest dream, but...
If anyone anytime thought, what a difficult task it is? How very much must these people have a strong and immune psyche? After all the fame and the recognizability is largely hate... Which, let's say frankly, not everyone deals with. Hate, interest, many times violating and breaking the privacy by complete strangers, the eternal presence of your shadow in the Internet and other media, rumors and being a ceaseless element of other's conversations... Now still the vision of being a star looks so seductively and optimistically? Probably no longer is shining such bright brilliance like earlier, right?
Personally I can admit, that when I was a child as well as in early teenage years, also I mused, how miraculously would be to be somebody recognizable, the star, celebrity, best commonly known worldwide. The state of such fascination lasted, until I got to know a bit of a taste of the real life and the interest more than enough. Now, being on the present stage, having some experiences behind me I think that I wouldn't like something like that. I can't imagine being a great star, the lack of the privacy and the personal sphere. Everyone has own limit. Mine are very narrow. There isn't place for everyone in them, neither for being an exhibit item at the exhibition.

PL

Czy będąc dzieckiem bądź nastolatkiem nie marzyła ci się sława, bycie wielką gwiazdą, kimś rozpoznawalnym, uwielbianym, kto budzi powszechne zainteresowanie, o czyim życiu inni chcą wiedzieć wszystko i jeszcze więcej niż wszystko? Dla młodego człowieka stojącego u progu życia, nierzadko to szczyt marzeń, ale...
Czy ktoś kiedyś zastanawiał się, jakie to trudne zadanie? Jak bardzo silną i odporną psychikę muszą mieć ci ludzie? Przecież sława i rozpoznawalność to w dużej mierze hejt... Z którym, przyznajmy sobie szczerze, nie każdy sobie radzi. Hejt, zainteresowanie, niejednokrotnie naruszanie i łamanie prywatności przez zupełnie obcych ludzi, ciągła obecność twojego tematu w internecie i innych mediach, plotki i bycie stałym elementem rozmów innych... Czy teraz nadal wizja bycia gwiazdą wygląda tak kusicielsko i optymistycznie? Chyba już nie błyszczy tak jasnym blaskiem jak wcześniej, prawda?
Osobiście przyznaję, że kiedy byłam dzieckiem oraz we wczesnych nastoletnich latach, również rozmyślałam, jak to cudownie byłoby być kimś rozpoznawalnym, gwiazdą, celebrytką, najlepiej powszechnie znaną na całym świecie. Stan takiego zauroczenia trwał, dopóki nie poznałam trochę smaku prawdziwego życia i zainteresowania aż nadto. Teraz, będąc na obecnym etapie, mając za sobą pewne doświadczenia stwierdzam, że nie chciałabym czegoś takiego. Nie wyobrażam sobie bycia wielką gwiazdą, braku prywatności i sfery osobistej. Każdy ma swoje granice. Moje są bardzo wąskie. Nie ma w nich miejsca na wszystkich, ani na bycie eksponatem na wystawie.