ENG

Are you wondering what is this title? How did I create it? What it says, what means?
If yes, don't worry - in a minute you will know.

Blogosphere. Seemingly secret, quite specific and unusual community.
And bloggers... They seem to be artistic souls, authors, who (if they are good at what they do), inspire us and many times motivate. However... Under this mask of the miracle ordinary people which at the smallest chance, success, purpose which they lost, would be able to claw eyes of the other blogger who reached it, are also hidden. Unfortunately, such a truth. It is visible well in competitions, rankings or even statistics. A small spark is enough, in order to a fire broke out and the blogger to the blogger rushed to the throat. One victory, appreciating by the expert, good place in the ranking or above average recognizing by readers, or even scores in statistics and already in the seemingly delicate artist a mechanism of the irrepressible jealousy starts. This is beginning of sharpening claws, scrambles, spitting venom, hates and pretending oh oh ah, of this "more important victim" in order to in anger stigmatize somebody who takes the lead. Well, sad, but such situations are taking place. Amongst bloggers such wild beasts which are turning green out of jealousy for every smallest detail also exist and are sabotaging colleagues, as if forgot that everyone are playing in the same team. It's completely incomprehensible to me and sometimes I feel ashamed for persons acting the before described way enough that I'm starting being ashamed that I am a member of blogosphere. Instead of support and mutually motivate, they are making their life difficult coz of jealousy about someone's blog successes. It's a shame.

PL

Zastanawiasz się co to za tytuł? Skąd go wzięłam? O czym mówi, co w sobie skrywa?
Jeśli tak, spokojnie - już za chwilę się dowiesz.

Blogosfera. Z pozoru tajemnicza, dość specyficzna i niecodzienna społeczność.
A blogerzy... Wydają się być artystycznymi duszami, twórcami, którzy jeśli są dobrzy w tym co robią, inspirują nas i niejednokrotnie motywują. Jednak... Pod tą maską cudu także kryją się zwykli ludzie, którzy przy najmniejszej okazji, sukcesie, celu który uciekł im sprzed nosa byliby w stanie wydrapać drugiemu blogerowi, który go osiągnął, oczy. Niestety, taka prawda. Jest to dobrze widoczne w konkursach, rankingach czy nawet statystykach. Wystarczy mała iskra, aby aby wybuchł pożar i bloger blogerowi rzucił się do gardła. Jedno zwycięstwo, docenienie przez eksperta, dobre miejsce w rankingu lub ponadprzeciętne uznanie czytelników, czy chociażby przebicie w statystykach i już w delikatnym z pozoru artyście uruchamia się mechanizm niepohamowanej zawiści. Zaczyna się ostrzenie pazurów, przepychanki, plucie jadem, hejty i udawanie oh eh, tej "ważniejszej ofiary", by niejako po złości napiętnować kogoś, kto wiedzie prym. Cóż, przykre, ale takie sytuacje mają miejsce. Pośród blogerów również istnieją takie bestie, które zielenieją z zazdrości o każdy najmniejszy szczegół i sabotują kolegów i koleżanki po fachu, jakby zapomnieli, że wszyscy grają w tej samej drużynie. Jest to dla mnie całkowicie niezrozumiałe i czasem jest mi za postępujące w wyżej opisany sposób osoby na tyle wstyd, że sama zaczynam się wstydzić, iż jestem członkiem blogosfery. Zamiast się wspierać i wzajemnie motywować, oni utrudniają sobie życie zawiścią o czyjeś blogerskie sukcesy. To wstyd.