PL

W życiu sytuacje bywają różne. Nie zawsze jest kolorowo. Czasem bywa, że ktoś zrobi nam coś, co ogromnie nas zrani, co wyrządzi wielką krzywdę na duszy, na psychice. Coś, co pozostawi trwałe ślady, które są bardzo trudne do wyleczenia przez upływający czas, a zdarza się i tak, że nawet czas nie jest w stanie zabliźnić powstałych wskutek czyjejś działalności ran. Sprawy rozwijają się w różnych kierunkach, niekiedy winowajca zamilknie i odejdzie w cień bez słowa, innym razem w ogóle nie przejmie się tym, co spowodował i nadal kontynuuje swoje podłe zachowanie, w innym przypadku zaś postanowi, szczerze bądź nie - przeprosić osobę, której wyrządził szkodę, sprawił przykrość, skrzywdził i zdecyduje się poprosić o przebaczenie. Jednak wybaczyć komuś coś, co wielokrotnie doprowadziło do łez, wcale nie jest czymś łatwym, bywa, że jest to zbyt trudne, rana jest zbyt głęboka i przeprosiny nie zostają przyjęte, albo dla spokoju nastaje zgoda, jednakże mimo najszczerszych chęci skrzywdzonego człowieka do dania drugiej szansy, nie jest on w stanie z dnia na dzień ot tak, po prostu wybaczyć i przejść nad sprawą do porządku dziennego, zapominając o wszystkim i zaczynając wszystko od nowa, do tego pozostając z kimś takim w kontakcie i dobrych relacjach. Wszystkiego co zostało zburzone i siłą zniszczone nie da się odbudować w kilka chwil czy jeden dzień. Na to potrzeba czasu, dużo czasu i oczekiwania na odpowiedni, przełomowy moment, kiedy ta dziura się zagoi i w sercu pojawi się miejsce na szansę ewentualnego odnowienia relacji z osobą, po której pozostał głęboki uraz. O ile w ogóle taki moment gotowości nadejdzie. Ludzkie uczucia to nie machnięcie czarodziejską różdżką, a stare, tradycyjne powiedzenie "serce nie sługa" tyczy się nie tylko miłości i wyboru drugiej połówki, lecz także i zdolności przebaczenia danemu człowiekowi. Czasem lepiej jest przystanąć na symboliczną zgodę, jednak nie zmuszać się do niczego, na co mimo dobrej woli nie pozwala serce i rozejść się każde w inną, swoją stronę, nie przymuszając się na siłę do odbudowania czegoś, czego już tak naprawdę nie ma, co już dawno się skończyło, kłócąc się w głębi z sobą samym, że robi się coś, czego tak naprawdę się nie czuje. Niezależnie od tego, co takie dwie lub więcej osób łączyło, czy było to coś neutralnego, współpraca, koleżeństwo, przyjaźń, czy nawet coś tak delikatnego i silnego jednocześnie jak związek miłosny. Najważniejsze, to postępować w zgodzie z własnymi uczuciami, a chyba nie ma nic gorszego, niż robienie dobrej miny do złej gry i sztuczne udawanie, że jest dobrze, kiedy nie jest, męcząc się przy tym niemiłosiernie. Każdy ma swoje życie i niech nim żyje, dbając o własny spokój ducha, bez odgrywania roli w teatrze maskowym.

ENG

There are different situations in life. It's not always colourfully. Sometimes happens, that somebody do something what tremendously hurts us, what causes huge harm on the our soul, on the psyche. Something what leaves permanent signs which are very difficult to heal by the passing time, and it happens also in such a way that even the time isn't able to heal incurred as a result of someone's activity wounds. Cases are going in various directions, sometimes the culprit will go quiet and will walk away into the shadow without the word, some other time generally speaking won't care what he or she caused and still will continue his or her awful behaviour, otherwise will decide, frankly or not - to apologize the person which he caused damage, hurt, hurt and will decide to ask for forgiveness. However to forgive somebody something what a lot of times led to tears, isn't something easy at all, happens, that it's too difficult, the wound is too deep and the apology isn't being accepted, or for the peace the consensus coming true, however despite of best intentions of the hurt man for giving the second chance, he isn't able day by day for no particular reason, to simply forgive and to wave the case aside, forgetting about everything and starting everything anew, in addition staying with somebody like that in touch and have good relations. It's not possible to rebuild everything what was destroyed and by force demolished in a few moments or one day. There is time needed, a lot of time and waiting for the right, crucial moment, when this hole in heart will heal up and give place the chance of possibility of refreshing relation with the person, after which the deep injury remained. Provided that generally speaking such a moment of the readiness will come. Human feelings aren't a waving of a magic wand, but the old, traditional saying "heart decides on its own" concerns not only a love and choice of the second half, but
also the ability to forgive of concrete human. Sometimes it's better to agree for the symbolic peace, however not to force anything to oneself what in spite of the goodwill the heart doesn't let and to go separate ways both in the other, own direction, not forcing oneself by force to rebuild something what already doesn't exist actually, what a long time ago was already finished off, quarrelling deep inside with oneself that something is going on, what actually you don't feel. Irrespective of it, what connected those two or more persons, whether it was something neutral, the cooperation, the friendship, or even something so delicate and strong simultaneously as the relationship. Most important is to act in harmony with own feelings, and there's rather nothing worse than putting a brave face on it and fake pretending, that it's alright, when isn't, tiring in addition mercilessly. Everyone has own life and let's live it, caring for the own peace of mind, without playing a role at the theater of masks.