PL

Ludzie. Otaczają nas wszędzie, z każdej strony, jedni wywołują uśmiech, drudzy doprowadzają do łez. Jedni podnoszą na duchu, kolejni podcinają skrzydła. Jedni pomagają, inni robią wszystko, by zaszkodzić i zniszczyć. Jedni są jak do rany przyłóż, zaś drudzy to zło wcielone. Jedne osoby sprawiają, że życie jest piękne, drugie, że najchętniej nie wstawałoby się z łóżka... Niektórzy działają jak winda do nieba, znowu inni ciągną na dno... Ludzie są, jacy są, ale to od nas i tylko od nas zależy, czy uda im się pociągnąć nas na dno, czy wszystkie zła, które spotkały nas z ich strony wykorzystamy jako lekcję i solidną tarczę, która wzmocni nas na przyszłość. Co nas nie zabije, to nas wzmocni, a na toksycznych ludzi także trzeba wyrobić sobie odporność, nigdy nie ulegać i budować swoją własną wewnętrzną siłę przebicia.

ENG

People. They surround us everywhere, from every side, one are evoking the smile, other reducing to tears. One are comforting, next undercutting. One help, other are doing everything in order to harm and destroy. One are as good as gold, whereas other are an incorporated evil. One persons cause that living is fine, other, that most willingly wouldn't get up from the bed... Some are like the lift to the sky, then again other are pulling to the bottom... People are as are, but it depends on us and only on us, whether they will manage to pull us to the bottom, whether we will exploit all badnesses which met us from their side as the lesson and the solid shield which will strengthen us for the future. Whatever won't kill, will strengthen us, and to toxic people we also need to develop the resistance, never surrender and build own internal mettle.

PL

W życiu spotykamy się z różnymi mniej lub bardziej dziwnymi, nieprzyjemnymi, denerwującymi sytuacjami i ludźmi, ale niektóre... To już żałosne i niewiarygodne dno. Nawet bym powiedziała dno dna. Jakaś niedorzeczność. Nie rozumiem jakim trzeba być człowiekiem, jaki poziom sobą reprezentować, żeby za główny cel swojego istnienia obrać działanie na czyjąś niekorzyść, żyć tylko po to, żeby robić komuś na złość, szkodzić, śledzić każdy najmniejszy krok, każdy najmniejszy ruch, by następnie to wykorzystywać i kombinować jak tylko się da, by zniszczyć czyjeś przyjaźnie, plany, relacje z innymi ludźmi, wszystko, zrujnować całe życie. Powiedzcie mi, jakim cholernym dnem trzeba być, żeby za wszelką cenę próbować jakąś osobę zniszczyć? Jak można się pod kogoś podszywać? Jak można kraść czyjąś tożsamość, czyjeś życie tylko dlatego, że ma się chore urojenia, a w marnej główce ubzdurało się, że "Skoro nie mam tego, co masz ty, to ci to zabiorę, a ciebie zniszczę, bo tak mi się podoba"? No powiedzcie mi jak? Jakim śmieciem trzeba być, żeby robić coś takiego? Coś tak podłego? Jakim potworem, totalnym dnem, psychopatą trzeba być, żeby posuwać się do takich rzeczy? Bo ja nie wiem. Nie rozumiem. Nie jestem w stanie tego pojąć. Jestem w stanie wiele zrozumieć, ale czegoś takiego jak to - nie. Niestety.

ENG

In the life we meet with various more or less strange, unpleasant, irritating situations and people, but some... Are already a pitiful and incredible bottom. I would even say the bottom of the bottom. Some nonsensicality. I don't understand what a human this someone has to be, what a level represent, that the main aim of the being choose working to someone's disadvantage, live only to annoy, to make out of spite, to harm, to track every smallest pace, every smallest movement so that next use it and combine how it's only possible in order to destroy someone's friendships, plans, relations with other people, everything, to ruin the entire life. Tell me, what a damn bottom it's necessary to be to at all costs try to destroy one person? How is it possible to impersonate somebody? How it's possible to steal someone's identity, someone's life only because of having ill delusions, and in the poor head something hallucinated, that "If I don't have what you have, I will take it away from you, and destroy you, because I like it"? Yeah tell me how? What piece of rubbish human has to be to do something like that? Something such nasty? What monster, total bottom, psychopath, in order to move on to such things? Because I don't know. I don't understand. I'm not able to comprehend it. I can understand a lot, but something like that, like it - not. Unfortunately.

PL

Witajcie moi kochani!
Dziś Wigilia Bożego Narodzenia, więc bez względu na wiarę i religię, życzę Wam spokojnego, cudownego czasu spędzonego w miłym towarzystwie, wszystkiego co najlepsze, magicznej atmosfery, mocy radości, szczęścia, szerokiego uśmiechu na twarzy, spełnienia choćby jednego najmniejszego marzenia i niezapomnianych chwil pełnych pięknych uczuć.
Wesołych Świąt! :*

PS. Obiecuję, że w ciągu kilku najbliższych dni wrócę i postaram się nadrobić zaległości spowodowane dłuższą przerwą, którą musiałam sobie zrobić z powodu niemałego zamieszania i natłoku zdarzeń w moim życiu w ostatnim czasie. :)

ENG

Hello my dears!
Today Christmas Eve, so irrespective of the faith and the religion, I wish you the calm, the beautiful time spent in the nice company, everything what best, the magical atmosphere, power of joy, happiness, a huge smile on your face, fulfilling at least one the smallest dream and beautiful moments full of unforgettable feelings.
Merry Christmas! :*

PS. I promise that within a few nearest days I will come back and try to make up for the arrears caused by the long break which I had to do because of the quite big confusion and the multitude of events in my life in the recent time. :)

PL

Od kiedy pamiętam, byłam typem człowieka z ambicjami, planami, stawiającym przed sobą wielkie i tylko wielkie cele, które za wszelką cenę starał się osiągnąć. Ale wiecie co? Teraz uświadomiłam sobie że nie tędy droga. Uświadomiłam sobie, że nie tylko o to chodzi, nie tylko o to, by widzieć to, co daleko. Odnalazłam motywację w nawet tych najdrobniejszych szczegółach, najdrobniejszych sukcesach, w najmniejszych osiągnięciach, których wcześniej nawet nie dostrzegałam, kompletnie nie docenia łam. A teraz? Teraz nawet głupia, nic nie znacząca przepowiednia andrzejkowa, zwykła zabawa potrafi dodać mi motywacji i pozytywnej energii do działania, i takiej migocącej gdzieś w głębi myśli "A może jednak, a może akurat będzie lepiej i mi się uda?". Każdy kolejny przeżyty dzień, każde kolejne wykonane zadanie, każde kolejne odkrycie, każdy kolejny krok naprzód dodaje mi sił. Dodaje mi motywacji, by poprzez wypełnianie niewielkich celów, torować sobie drogę do osiągnięcia życiowego Mount Everest. Podniosłam się. I działam, działam, by osiągnąć to, czego pragnę. I w przeciwieństwie do swojego poprzedniego podejścia - teraz nawet nie biorę pod uwagę opcji "Nie", nie przyjmuję czegoś takiego, jak "Może się nie udać". Bo się uda. Musi. Bo tego chcę, do tego dążę, w to wierzę, to jest mój cel i ja go osiągnę. Choćby i przez łzy, ale osiągnę. Bo przecież nikt nie powiedział, że ma być łatwo. Ważne, żeby było skutecznie i zakończone sukcesem. I tak będzie, tego się trzymam. Już nie ma rzeczy niemożliwych. Już nie.

ENG

Since I remember, I've been a type of the human with ambitions, with plans, putting ahead myself huge and only huge aims which at all costs tried to reach. But you know what? Now I made aware that this is not this way. I realized that it's not only about it, not only to see this, what's far. I found motivation in even these most trivial details, the most trivial successes, in the smallest achievements which I even didn't notice before, completely not  appreciate it. And now? Now even a silly, nothing-meaning St Andrew's Eve prophecy, the ordinary play is able to give me a motivation and the positive energy to action, and such a thought twinkling somewhere deep inside "And maybe, maybe it will just be better and I'll get by?". Every consecutive survived day, every next well-done task, every next discovery, every next step forward give me strength. Give me motivation, in order to by getting little goals, make my way to the Mount Everest of life. I got up. And I'm acting, working, in order to achieve what I want. And in opposition to my previous attitude - now I don't even suppose the option like "no", don't  accept something like that, as "may not". Because it will be. It must be. Because I want it, I'm aspiring to it, believe in it, it's my purpose and I will reach it. Even and through tears, but I'll achieve. Because after all nobody said it's supposed to be easy. Important that it's effectively and finished with the success. And it will be, I hold on to it. There are no longer impossibles. No longer.

PL

Kolejny raz znalazłam się na krawędzi. Dopadły mnie wszystkie uczucia, wspomnienia, myśli. Cały ten natłok. Po raz kolejny znalazłam się na granicy. Z oczami pełnymi łez. Czuję, że zaraz coś we mnie pęknie. Ale staram się pozbierać. W myślach usiłuję dodać sobie motywacji: "Dziewczyno, jesteś silna, tak wiele razy dawałaś już sobie radę, tak wiele razy przekraczałaś swoje własne granice, potrafisz zrobić to i teraz. Jesteś silna, nie poddawaj się". Jednak to tylko głupie słowa. Tylko głupia próba oszukania samej siebie. Wymuszenia. Ale już nie potrafię. Bo jestem tylko człowiekiem. Tylko człowiekiem, nie maszyną. Mam swoje uczucia i granice wytrzymałości. Uczucia i granice wytrzymałości...
Może codzienny uśmiech to tylko maska?

ENG

Once again I was on the edge. All emotions, memories, thoughts caught me. Entire this pressure. Once again I've been on the limit. With eyes brimmed with tears. I feel that right away something will crack inside me. But I'm trying to gather myself. In thoughts trying to give myself motivation: "Girl, you are strong, so many times you got by, so many times you exceeded your own limits, you are able to do it and now. You are strong, don't give up". However these are only silly words. Only a stupid attempt to cheat myself. Extortions. But I'm no longer able. Because I am only a man. Only a man, not a machine. I have my emotions and breaking points. Emotions and breaking points...
Perhaps the daily smile is just a mask? 

PL

Znasz to? Znasz takich, co obrażają, wyzywają, poniżają, szmacą, mieszają z błotem, robią wszystko po to, żeby doprowadzić do łez, załamać, zniszczyć samoocenę i wiarę w siebie? No właśnie, oni to robią tylko po to! Tylko po to, żebyś ktoś poczuł się gorszy! Tylko po to, żeby zniszczyć czyjeś dobre samopoczucie! Żeby doprowadzić do ruiny czyjąś wiarę we we własne siły i wartość! Bo to zawistni i perfidni ludzie z urażonym, wybujałym ego, bez swojego życia, dla których jedyną pożywką jest nienawiść do innych! Dlatego nie można im się poddać! Wytykają komuś, bo sami o sobie nie mogą nic dobrego powiedzieć! Rzucają bluzgami, bo chcą się dowartościować! A im bardziej ta osoba się załamie, tym bardziej oni będą się cieszyć! Więc głowa wysoko do góry, pierś do przodu i do boju! Nie pozwólmy im osiągnąć celu. Nie można się nimi przejmować, mamy swoją wartość, więc znajmy ją, doceniajmy i nie dajmy się poniżać. Jesteśmy silni, więc wykorzystajmy to i bądźmy kuloodporni. Stać nas na to. Takie pasożyty chcą naszych łez, więc dajmy im szeroki uśmiech, który będzie dla nich największą karą jaka istnieje. To wypali w ich ego taką dziurę, jak w wampirach słońce ;)

ENG

You know it? You know people who offend, abuse, humiliate, slate, do everything only in order to lead to tears, to break down, to destroy the self-assessment and the self-confidence? Yeah exactly, they do it for this only! For making someone feel worse! Only to destroy someone's sense of well-being! If only to bring someone's faith to the wreck in into own strength and the value! Because they're envious and deceitful people with the hurt, luxuriant ego, without own life, for which hate to other is the only food! Therefore mustn't undergo them! They're poking out for somebody, because can't say anything good about themselves! They'll hurl insults, because want to feel more appreciated! And as more this person will break down, the more they will be pleased! So head high up, breast ahead and for the attempt! Don't let them achieve their goal. We mustn't care with them, we have our value, so know it, appreciate and not let debase ourselves. We are strong, so use it and be bulletproof. We can afford it. Such parasites want our tears, so let's give them a broad smile which will be the biggest punishment which exists for them. It will burn such a hole in their ego, like in vampires the sun ;)

PL

Żyjemy w ciągłym biegu, w pośpiechu, w totalnym amoku, ciągle do czegoś goniąc, szukając bez ustanku sami nie wiedząc czego, od celu do celu, jak zaprogramowane maszyny bez uczuć, marzeń i granic wytrzymałości. Robimy coś, bo tak trzeba. Bo inni tak chcą. Bo świat tego "oczekuje". Bo jak to będzie wyglądało, jeśli się zbuntujemy. Co ludzie powiedzą. Tylko czy tak naprawdę robimy to dla siebie? Czy naprawdę chociaż trochę chcemy tego, co dzieje się z nami na codzień automatycznie, "bo tak musi być"? Nie? A jednak. Żyjemy pod taką presją, że najczęściej słowo "Nie" przestaje w ogóle istnieć, bo.
Bo ktoś się pogniewa. Bo ktoś się obrazi.  Bo stracę przyjaciela. Bo ludzie będą o mnie źle mówili. Bo atmosfera się pogorszy. Bo będę "tym gorszym"... I można by tak wymieniać w nieskończoność, ale każdy wie, jakie sytuacje go w życiu spotykały i spotykają z powodu jakże niemile widzianego wśród znacznej części społeczeństwa, sprzeciwu. Jednak mamy wybór. Albo być robotem, maszyną pracującą pod dyktando odgórnie narzuconego, irracjonalnego przekonania "bo tak trzeba", albo jak mówi piosenka Eminema "Not afraid", nie dać się, zbuntować przeciwko temu, co nas wypala, wyniszcza, czego wcale nie chcemy, ale jesteśmy do tego w jakiś sposób zmuszani. Pozwólcie, że przytoczę cytat, który może świetnie spisać się jako mantra dla osób o niskim poczuciu własnej wartości (chociaż kto zna Eminema, ten cytat zapewne też zna na pamięć) i przypominać, że żyjemy dla siebie - "When I say I'ma do something I do it, I don't give a damn what you think, I'm doing this for me, so fuck the world"  Nie bójmy się powiedzieć "dość" toksycznemu życiu i zacznijmy walczyć o swoje, robić to, co nas uszczęśliwia, co sprawia, że czujemy się spełnieni i wartościowi. I co najważniejsze nie przejmujmy się światem, bo robimy to dla siebie. Dla siebie, a nie dla obcych i dla tego, co ludzie powiedzą. Trzeba uwierzyć w siebie i swoją siłę. Nie przejmujmy się tym, co inni o nas mówią, wyznaczmy sobie własne cele, a damy radę i będziemy szczęśliwi. Powodzenia :)

ENG

We live in the constant run, in a hurry, in the total amok, still rushing to something, searching endlessly not knowing of what, from target to target, as programmed machines without emotions, dreams and breaking points. We are doing something, because this way it's necessary. Because other want this way. Because world "expects" of this. Or else how will it look like, if we rebel. What people will say. Only whether actually we do it for ourselves? Whether really at least a bit we want what happens with us daily automatically,  "because it  must be this way"? No? After all. We live under such a pressure, that most often word "no" is stopping generally speaking exist, because.
Or else somebody will get cross. Or else somebody will be offended. Or else I will lose the friend. Or else people will be speaking ill of me. Or else the atmosphere will deteriorate. Or else I will be "this worse"... It's possible to give examples without ending, but everyone knows, what situations in the life met him and are meeting for the reason indeed unwelcome amongst the considerable part of society, opposition. However we have choice. Or to be a robot, machine working up to the dictation of the top-down imposed, irrational belief "because this way need to be", or as the Eminem's "Not Afraid" song says - not to give up, to rebel against what burns us down, destroys, what we don't want at all, but somehow we are being forced to it. Let, that I will quote the quotation which can be great as the mantra for persons with low self-esteem (although who knows Eminem, probably also knows this quotation by heart), and to remind that we live for ourselves - "When I say I'ma do something I do it, I don't give a damn what you think, I'm doing this for me, so fuck the world" . Don't be afraid to say "quite" for toxic life and let's start fighting for own, to do what is making us happy, what make us feeling fulfilled and valuable. The most important, don't care about the world, because we are doing it for ourselves. For ourselves, no for strangers and for what people will say. It's necessary to believe yourself and your power. Don't care about this, what other people say about us, just fix our own purposes, and we will get by and be happy. Good luck :)

PL

Ludzie. Im bardziej im ufasz, im bardziej Ci na nich zależy, im lepiej ich traktujesz, im bardziej chcesz by było dobrze, tym gorzej jest. Tym bardziej ranią. Tym bardziej krzywdzą. Tobie zależy, a oni? Wyzywają, oskarżają, olewają, doprowadzają do łez, do cierpienia. Ranią. Zabijają. Tak, właśnie, zabijają. Bo słowa dźgają w serce o wiele bardziej, niż nóż. O wiele bardziej. Ale niektórzy nie rozumieją. Nie rozumieją i doprowadzają do ran, które mogą nigdy się nie zagoić. Nigdy... Nigdy... Nigdy. Pamiętaj o tym, zanim wobec kogoś tak postąpisz. Bo nikt nie zasługuje ma takie traktowanie. Nikt.

ENG

People. As more you trust them, as more you care about them, as better you treat them, as more you want it to be well, as worse it is.  All the more they are wound. All the more they are hurt. You care, and they? They challenge, accuse, treat lightly, lead to tears, to suffering. They wound. They kill. Yes, they just kill. Because words  stab in the heart far more, than the knife. Far more. But some people don't understand. They don't understand and lead to wounds which can never heal up. Never... Never... Never... Remember about it, before you will act towards somebody this way. Because nobody deserves for such a treatment. Nobody.

PL

Kiedy czas upływa, czy tego chcemy, czy nie, przechodzimy testy, zdajemy sobie sprawę z tego, co dla nas ważne, ważniejsze, najważniejsze. Otwieramy oczy, zaczynamy dostrzegać to, czego wcześniej nie dostrzegaliśmy, co było dla ukryte, co tkwiło gdzieś głęboko w nas, nieodkryte, nieoszlifowane, niczym diamenty w kopalni... Z biegiem czasu uczymy się życia, uczuć, ludzi, siebie... Uczymy się jak bardzo potrafimy kochać, cierpieć, tęsknić, czuć. Uczymy się smutku i radości. Uczymy się siebie, jako siebie i siebie nawzajem. Upływający czas pokazuje nam, jak wielu rzeczy nie byliśmy świadomi, jak wielu potęg nie docenialiśmy.
Jak wiele jest przed nami. 

ENG

When the time passes, whether we want it, whether no, we pass tests, we become aware of this, what important for us, more important, most important. We open our eyes, start notice this, of what we didn't notice before, what was hidden, what was stuck somewhere deep inside us, undiscovered, rough, like diamonds in the mine... With time we learn life, emotions, people, oneself... We learn how very much we are able to love, to suffer, to miss, to feel. We learn sadness and joy. We learn oneself, as oneself and each other. The passing time shows us, how many things we weren't conscious, how many power we didn't appreciate.
How lot is ahead of us.

PL

Chciałabym. Chciałabym być teraz gdzieś daleko. Gdzieś, gdzie czuję się bezpiecznie. Z kimś, przy kim jestem bezpieczna. Tak bardzo chciałabym być teraz gdzieś, z kimś, daleko, jak najdalej stąd. Jak najdalej od tego pieprzonego miejsca, od tego pieprzonego kraju, gdzie jestem zagrożona. Gdzie jestem w niebezpieczeństwie. Cholernie wielkim niebezpieczeństwie. Chciałabym wyrwać się stąd jak najdalej. Do tego jedynego miejsca na świecie. Tam, gdzie czułam się szczęśliwa. Zostawić to wszystko co tu, daleko za sobą... Otworzyć oczy, wziąć oddech i zacząć żyć.

ENG

I would like. I would like to be now somewhere in the distance. Somewhere, where I feel safe. With somebody, by whom I'm safe. So much I'd like to be now somewhere, with somebody, far, as farthest from here. Like farthest from this fucking place, from this fucking country, where I am endangered. Where I am in danger. Really great danger. I would like to break free from here as farthest as it's possible. To this only place in the world. Where I felt happy. To leave that's all what here, far far behind myself... Open eyes, draw breath and start live.

PL

Bywa, że nic nie jest tak, jak tego chcesz, wszystko układa się jak w najgorszym koszmarze. W niczym nie widzisz sensu, znika ochota do życia, tracisz nadzieję, masz dosyć wszystkiego i wszystkich, zaczynasz wręcz się zastanawiać czy nie lepiej byłoby, gdyby Ciebie nie było, wszystko co kochasz, na czym Ci zależy, nagle rozpływa się w powietrzu, a Ciebie dopada nieopisany smutek i przygnębienie... Scenariusz pewnie większości znany, zdarza się w życiu każdego, prędzej czy później, niezależnie od wieku... Ja też to znam, oj znam i to jak dobrze, nawet nie jestem w stanie do tego wracać... Ale cholera, no! Mimo, że jest bardzo ciężko, trzeba się podnieść, nie jest łatwo, ale trzeba, trzeba walczyć i odnaleźć motywację od nowa, bo inaczej prosta droga do depresji... Chyba nikt tego nie chce, a jednak... Jak to ktoś kiedyś powiedział, po burzy zawsze wychodzi słońce, tak więc i dla nas jest nadzieja, raz dołek, raz szczyt, ale niestety, tak już jest. Nie ma życia bez trosk, nie ma dymu bez ognia, nie ma dnia bez nocy, nie ma jasności bez ciemności. Dlatego nie możemy się bać. Nie możemy bać się tego, co ciemne. Musimy odnaleźć iskrę i rozpalić wszystko od nowa. Od nowa odnaleźć nadzieję, wiarę i siłę. Mimo, że nie ma lekko, wiem. Wiem aż za dobrze. Ale po nocy nadchodzi nowy, jasny dzień, a marzenia jego siłą.

ENG

Sometimes, nothing is as you want it to be, everything is like in the worst nightmare. In nothing you can see the sense, a willingness to life is disappearing, you're losing hope, you are fed up with everything and everyone, even you are starting thinking if not better would be, if you weren't, everything what you love, what you care about, suddenly is dissolving into thin air, and inexpressible sadness and depressive feelings are seizing you... Script most probably well-known to the majority, happens in the life of everyone, sooner or later, irrespective of the age... I also know it, ow I know and what's more how well, even I'm not able to come back to it, I can't... But damn it, yeah! Even though it's very hard, it's necessary to get up, it isn't easy, but it's necessary, it's necessary to fight and to find motivation anew, or else it's simple way to depression... As somebody at one time said it, after the storm a sun always comes out, so there is hope also for us, sometimes bottom, sometimes top, but unfortunately, such already it is. There is no life without fears, there's no smoke without fire, there is no day without the night, there's no brightness without darkness. Therefore we cannot be afraid. We cannot be afraid of this, what dark. We have to find the spark and lighten everything anew. Anew to find hope, the faith and power. Even though there is no lightly, I know. I know as far as too well. But after the night a new, bright day comes, and our dreams are its power.

PL

Znasz to? Znasz ten moment, kiedy tak bardzo kogoś potrzebujesz, kiedy potrzebujesz, żeby był blisko, kiedy potrzebujesz bliskości tej osoby, a jej przy Tobie nie ma? Cudowne uczucie, prawda? Przygnębienie, pustka, samotność, ból i wściekłość w jednym... Łzy aż same cisną się do oczu, a Ty nie możesz nic z tym zrobić... Taka bezradność... I milion pytań "Dlaczego?"... A potem, kiedy tylko ten człowiek się zjawi, wysłucha, przytuli, powie miłe słowo, zmotywuje... Od razu jest lepiej... Jak opatrunek na otwartą ranę... Chociaż czasem się nie pojawia... Jeśli to znasz, nie jesteś sam. Ja znam to aż za dobrze.

ENG

You know it? Do you know this moment, when you need somebody so much, when you need that someone to be close, when you need the closeness of this person, and he/she isn't with you? Beautiful feeling, right? Depression, emptiness, loneliness, pain and fury in one... Tears are coming to eyes, and you cannot do with this anything... Such a helplessness... And million of questions "Why?"... And then, when this man will only appear, will hear out, will hug, will say the pleasing word, will motivate... It's at once better... As the dressing to the wound... Unfortunately sometimes doesn't appear... If you know it, you aren't only one. I know it as far as too well.

PL

Przeznaczenie. Jedna z odwiecznych zagadek ludzkości. Czy ono istnieje? A może jest tylko jednym z przeciętnie rzucanych na wiatr ludowych przesądów? Czy możliwym jest, żeby każdemu człowiekowi ktoś lub coś było zapisane w gwiazdach? Czy w nasze życie ingeruje siła wyższa, która sprowadza nas na dane ścieżki, czy tego chcemy czy nie, po to, by wydarzyło się coś dla naszej przyszłości bardzo ważnego, po to, byśmy poznali kogoś, kto już na zawsze odmieni nas i nasze życie, kto sprawi, że wszystkie bóle, żale, cierpienia przeszłości odejdą w zapomnienie, kto zagoi rany lepiej niż czas? Sprawi, że nabierze ono zupełnie innych barw, innego sensu, a my sami przestaniemy postrzegać świat tak, jak wcześniej? Czy każdemu przeznaczone jest coś, co jest konieczne, by był szczęśliwy, bez czego będzie czuł pustkę, niedosyt? Czy dla każdego przeznaczona jest jedna osoba, która będzie jak druga połówka jabłka? Czy każdy musi przejść swoją ścieżkę w wyznaczony sposób? Fakt, czy tylko mit? Czy kiedyś dowiemy się, jaka jest prawda, czy kwestia przeznaczenia zostanie już na zawsze dryfująca w otchłani ludzkiej niewiedzy? Tego nie wie nikt.

ENG

Destiny. One of eternal riddles of the mankind. Does it exist? Or perhaps it's only one of folk superstitions on average thrown to the wind? If it's possible that somebody or something are bequeathed to every man in stars? Whether in our life interferes a higher power, which gets us for given paths, if we want it or no, to something very important for our future could happen, up to it, we would get to know somebody who will change us and our life for forever, who will cause that all pains, sorrows, suffering of the past will be gone into forgetting, who will heal wounds better than the time? Will cause that it'll get completely different colours, other meaning, and we will stop look at world this way, as earlier? Whether for everyone something what is necessary for him/her to be happy, without which will feel the emptiness, unsatisfied feeling? Is the one person which will be as the second half of the apple destined for each of us? Must everyone go through life with the designated way? The fact, or only a myth? If at one time we will know, what is the truth, or the case of destiny will be forever remain drifting in the abyss of the human ignorance? Nobody knows it.

PL

Miłość. Coś silnego i jednocześnie tak delikatnego... Czasem uskrzydla, czasem doprowadza do łez... Bywa wystawiana na próby i wystawia na próby... Dzięki niej przekonujemy się, jak bardzo jesteśmy w stanie przywiązać się do drugiej osoby i jak bardzo boli jej brak... Zdarza się, że z jakiegoś powodu życie nas testuje... Nieraz okrutnie testuje... Czasem jest to spowodowane niechcianym biegiem wydarzeń, czasem tak po prostu ma być, los taki screniarusz napisał, tak miała historia przebiegać. W końcu nie zawsze wszystko jest usłane różami... Czasem trzeba walczyć, bo bywają gorsze czasy, jak w każdej dziedzinie naszego istnienia, lecz to tylko próba, egzamin z uczuć, terapia szokowa mająca uświadomić nam, co i kto jest dla nas najważniejszy... Jeśli kocha się naprawdę, jeśli ta miłość jest prawdziwa i wzajemna, staje się najpotężniejszą siłą na świecie. Nic ani nikt jej nie pokona. Jest niezniszczalna. Przetrwa wszystko, zwycięży. Lata, kilometry, czas - przestają mieć znaczenie... Prawdziwa miłość przetrwa wszystko. Po prostu trzeba ją dostrzec, rozwinąć i nigdy nie pozwolić odejść... Bo to dar, jeden z najpiękniejszych darów, jakie człowiek może otrzymać, coś, co może uczynić jego życie najszczęśliwszym i najbardziej wyjątkowym na świecie... Jeśli pojawiła się w Twoim życiu, dbaj o nią i nie pozwól odejść. Nigdy. Bez względu na wszystko i wszystkich. Pamiętaj.

ENG

Love. Something strong and simultaneously so delicate... Sometimes it's inspiring, sometimes it's leading to tears... It's exposed to attempts and is exposing to attempts... Thanks to it we're becoming convinced, how very much we are able to become close to the other person and how very much lack of him/her hurts... Happens, that for some reason the life is testing us... Often cruelly testing us... Sometimes it's caused by the unwanted course of events, sometimes it just have to be like this, such a fate wrote a scenario that story had been supposed to go. After all not always everything is all roses... Sometimes it's necessary to fight for this, because hard times are, like in every field of our being, but it's an attempt only, examination in feelings, a shock therapy being supposed to make us aware, what and who is most important for us... If we love truly, if this love is true and mutual, becomes hugest power in the world. Nothing and nobody won't defeat it. It's  indestructible. It will survive everything, will win. Years, kilometres, time - are stopping being significant... True love will survive everything. It's just necessary to notice it, develop and never let go... Because this is a gift, one of the most beautiful gifts which man can receive, something what can make his/her life happiest and most exceptional in the world... If love turned up in your life, care for this and don't let go. Never. Regardless of everything and everyone. Remember.

PL

Szczęście. Czym tak naprawdę jest? I jaki jest jego paradoks, że ubodzy, schorowani, głodni, osieroceni, bez grosza przy duszy i dachu nad głową, ci, którzy naprawdę mogliby powiedzieć, że życie ich nie oszczędziło, potrafią się nim naprawdę cieszyć i je doceniać, a ci, którzy żyją na poziomie, nie mogą narzekać, albo co gorsza kąpią się w luksusach z nadmiarem kasy, cały czas się nad sobą użalają, jacy to oni są najbiedniejsi i najbardziej poszkodowani...? To się dopiero nazywa sprawiedliwość. Wielu ludzi przez pół życia, albo nawet i przez całe bełkocze, że są nieszczęśliwi, utrapieni, samotni, że nie było im dane, że nie było im pisane powodzenie, nie była im pisana miłość, nie było im przeznaczone odnalezienie swojego szczęścia, uwicie bezpiecznego gniazda... A prawda jest taka, że nie ma na świecie człowieka, któremu nie należy się spełnienie, który nigdy taki nie będzie, nie ma! Czy to zdrowy, czy chory, każdy zasługuje na bycie szczęśliwym i może to mieć! Wystarczy tylko myśleć pozytywnie, działać i co najważniejsze nie poddawać się! Nigdy! A przede wszystkim umieć docenić to, co się ma! No ale tak... Oczywiście zawsze musi być jakieś "ale"... Sporo osób uparcie twierdzi, że żeby zrealizować jeden plan, spełnić jedno marzenie, trzeba porzucić całą resztę, bo przecież, tak nie można, nie da się pogodzić studiów, pracy, rodziny, miłości, podróży i dążenia do upragnionych celów w jedno! Bo jak! Nie ma szans najmniejszych! Mission impossible level hard! I potem się dziwią, że nie są szczęśliwi... A tymczasem wszystko jest do zrobienia, gdyż dla chcącego nic trudnego. Wcale nie trzeba rezygnować z jednej ważnej rzeczy, żeby osiągnąć drugą. Nie trzeba. Wystarczy tylko powalczyć. Powalczyć o marzenia ich spełnienie. Powalczyć o to, co najważniejsze. Jeśli komuś naprawdę zależy, uda się. Tak więc człowieku bierz się w garść, bierz się do roboty i działaj! Możesz to mieć, możesz być szczęśliwy, tylko nie pozwól szczęściu przejść koło nosa i walcz o nie! Walcz ile masz sił! Możesz to zrobić! Co z tego, że ryzykujesz, co z tego, że nie masz pewności? Nic! Bo kto nie ryzykuje, ten traci, a jedyne co w życiu jest pewne, to podatki i śmierć! Także nie poddawaj się... Nigdy się nie poddawaj! Jeśli naprawdę czegoś pragniesz, jeśli naprawdę czegoś chcesz, nie wahaj się włożyć w to całej swojej siły, a to zdobędziesz. Jesteś wojownikiem. Potrafisz. Uda Ci się. Małymi kroczkami do celu. Zdobędziesz to, co dla Ciebie najważniejsze. Wierzę w Ciebie. I Ty też uwierz. Bo nie ma rzeczy niemożliwych. Są tylko nasze psychiczne ograniczenia.

ENG

Happiness. What actually is this? And what its paradox is, that poor, ailing, hungry, orphaned, and without roof above the head, the ones which really could say that life didn't spare them, are able to be pleased with this, to appreciate it, and the ones which live on the good stage, cannot complain, or what worse, in luxury with the excess of cash, all the time feel sorry for themselves, how are they the poorest and most injured...? This is the justice... Yeah... Many people through half a life, or even through entire mumble that they're unhappy, exasperating, lonely, that wasn't given them, that they weren't destined for the success, love wasn't written for them, finding their own happiness, building a safe nest wasn't destined for them... And the truth is that there's no man in the world which doesn't deserve the fulfilment, which never will be like this, there's no! Whether there's a healthy, or a sick person, everyone deserves being happy and can have it! It's necessary only to think positively, work and most importantly not to give up! Never! But first of all can appreciate it, what have! Yeah, but... Of course it must always be some "but"... Quite a lot of persons are convinced, that in order to fulfill one plan, to fulfill one dream, it's necessary to leave all the rest, because it's impossible to reconcile studies, job, the family, love, the travel and aspiring to longed-for aims in one! Because how! It hasn't the smallest chances! Mission impossible level hard! And then are surprised that they're unhappy... And meanwhile everything is possible to do, because for someone wishing - nothing difficult. It isn't necessary at all to give one important thing up in order to achieve other. It's not necessary. It's necessary only to fight. To fight for dreams and fulfilling them. To fight for this, what the most important. If for somebody really care about something, will make success of it. So man, pull yourself together, set to work and work! You can have it, you can be happy, but mustn't let happiness to slip through your fingers, and fight for this! Fight how much power you have! You can do this! What are you risking, yeah what? You aren't sure, but what? Nothing! Because who isn't risking, is losing, and only what in life is certain, these are taxes and a death! So don't give up... Never give up! If you really want something, don't wonder to put into it entire of your power, and you will get it. Just do it. You are a warrior. You are able. You will achieve. With little steps to the aim. You will get what is the most important for you. I believe in you. And you also have to believe. Because there are no impossibles. There are only our psychological restrictions.

PL

Życie. Problemy. Rozterki. Dylematy. Nieraz wydają się niemożliwe do rozwiązania. Przyprawiają o zawrót głowy, doprowadzają do łez. I jak tu znaleźć wyjście z sytuacji, które nie sprawi, że będziemy na skraju załamania nerwowego... No jak? Ty nie wiesz co robić, co myśleć, pytasz znajomych, rodziny, przyjaciół... Każdy mówi coś innego, każdy chciałby Cię przekonać do własnego zdania, a Ty... Balansujesz na krawędzi, czujesz, że coś jest nie tak, że to nie jest to, że coś tu nie gra... Znajome, prawda? Tylko jak z tego wybrnąć...? Może jednak zamiast radzić się wszystkich wokoło lepiej wsłuchać się w siebie, posłuchać intuicji, zapytać własnego serca... Nieraz to właśnie ono jest najlepszym doradcą, nie rozum, nie ludzie... Serce. Tak więc człowieku drogi, nie rzucaj sobie kłód pod nogi. Podążaj za jego głosem, a odnajdziesz swoje szczęście... Bo to Twoje życie, Twoja szansa, Twoje nadzieje, Twoje marzenia, Twoja miłość, Twoja radość, Twoje spełnienie, Twoja przyszłość. Nie czyjaś. Posłuchaj siebie, swojego wewnętrznego głosu. Swojego serca. To ono zawsze prawdę Ci powie. To ono zna Ciebie najlepiej. Nie ludzie. Ty wiesz najlepiej co czujesz, czego naprawdę chcesz, czego pragniesz, do czego dążysz, o czym marzysz... Nie ludzie. Wsłuchaj się w siebie, a odnajdziesz to, czego szukasz. Zapytaj serca, ono nigdy Cię nie oszuka...

ENG

Life. Problems. Dilemmas. Often they seem impossible to solve. They are making vertigo, leading to tears. And how to find the way out of the situation, which won't cause that we will be on the edge of the nervous breakdown... Yeah, how? You don't know what to do, what to think, you ask acquaintances, family, friends... Everyone is saying something else, everyone would like to convince you to one's own opinion, but you... You are on the brink, you feel, that something's wrong, that it isn't this, that something doesn't work, is wrong here... Familiar, right? But how to get out...? However maybe instead of seeking advice of everyone around better is to listen intently to oneself, listen to the intuition, to ask of own heart... Often it's the best adviser, not a mind, not people... Heart. So dear man, don't make your life harder. Follow its voice, and you will find your happiness... Because this is your life, your chance, your hopes, your dreams, your love, your joy, your fulfilment, your future. Not someone's. Listen to yourself, of your internal voice. Yours heart. It will always tell you the truth. It knows you best. Not people. You know best what you feel, what really you want, to what you aspire, about what you dream... Not people. Listen to yourself, listen to your soul, and you will find what you are searching for. Ask your heart, it will never cheat you...

PL

Spójrz, jak wszystko szybko się zmienia... Coś jest, a później tego nie ma...
W jednej chwili masz wszystko, za chwilę tracisz wszystko... Więc zanim coś powiesz, zanim coś zrobisz, przemyśl to, przemyśl to nawet i razy sto. Zanim skrzywdzisz, zanim zranisz, zanim stracisz i już nigdy nie odzyskasz... Bo potem możesz tylko żałować, żałować  i każdego dnia, każdej nocy, każdej godziny, minuty, sekundy walczyć z myślą, że nic już nie jest takie samo, nic nie jest takie jak dawniej, a piękny barwny świat zamienił się w zionącą chłodem i szarościami samotną pustkę... Dlatego pomyśl, pomyśl zanim to się stanie, pomyśl zanim będzie już za późno...

ENG

Look how everything is quickly changing... Something is, and next there is no this...
One moment you have everything, in a minute you are losing everything... So before you say something, before you do something, think it over, think it over even and one hundred times. Before you will hurt, before you lose and you never again recover... Because then you can only regret, regret and every day, every night, of every hour, minute, second, struggle with the thought nothing is already the same, nothing is like before, and beautiful colourful world turned into the lonely emptiness smelling of coolness and greynesses... Therefore think, think before it happens, think before it's already too late... 

PL

Ludzie odchodzą, przychodzą... Pojawiają się i znikają. Większość myśli, że mówiąc komuś "Żegnaj, nie chcę cię znać" definitywnie zrywa z tą osobą kontakt, definitywnie wymazuje ją ze swojego życia, definitywnie się z nią żegna... Otóż nie kochani, nie drodzy Państwo. Tak to nie działa. To nie jest! To nie jest pożegnanie...! I tak jeszcze kiedyś się spotkacie... Może nie następnego dnia, może nie w następnym tygodniu, miesiącu, roku... Ale się spotkacie. Nie bądźcie tacy pewni, odchodząc nie mówcie "Na zawsze". Jeszcze nie umieracie, a życie płata różne figle i naprawdę możecie się zdziwić, jeśli po latach pojawi się w nim po raz kolejny osoba, o której już dawno "zapomnieliście", której powiedzieliście "żegnaj"... Góra z górą się nie spotka, ale człowiek z człowiekiem zawsze. Bo życie niespodziewanie może sprowadzić na jedną drogę, pomieszać szyki, połączyć ścieżki, spleść losy ponownie, bez ostrzegania, proszenia, nalegania... I wywrócić wszystko do góry nogami. To nie jest pożegnanie.

ENG

People come... People leave... They appear and disappear... The majority thinks, that telling to somebody "Goodbye, I don't wanna know you" definitively is breaking relation with this person, definitively is removing her (him) out from his (her) life, definitively is saying goodbye... So no loved, no ladies and gentlemen! It doesn't work this way. It's not! It's not goodbye...! One time you will meet... Perhaps of not the following day, perhaps not in next week, month, year... But you will meet. Don't be so confident, leaving don't say "Forever". You aren't dying yet, and life makes different pranks and really you can be surprised, if years later once again a person turns up in it, about which a long time ago "you forgot" which you told "Goodbye"... Mountain with mountain won't meet, but man with the man always. Because life unexpectedly can get to one way, to mix chics, to connect paths, to wreathe fates again, without warning, asking, insisting... And to topple everything over upside down. It's not goodbye.

PL

Czas... Gdyby tylko można było go cofnąć... Takie pytanie przynajmniej raz w życiu zadaje sobie każdy z nas... Ale czy to by coś dało? Czy to by ulżyło, przyniosło szczęście, radość? Czy to by dało cokolwiek? Nad tą samą kwestią zastanawiam się i ja. Tak, tak, dobrze widzicie, oczy Was nie mylą - właśnie ja. Gdyby istniała taka możliwość, czy dobrym rozwiązaniem byłoby skorzystanie z niej i cofnięcie się w czasie do odpowiedniego, upragnionego momentu, zanim wszystko się zaczęło, zanim koleje losu zadecydowały za nas... Do chwili, która poprzedzała wszystkie następne, które zapisywały ślady w naszym umyśle, być może ślady piękne, lecz z jakiegoś powodu chcemy je wymazać z pamięci, bo myślenie o nich jest zbyt bolesne i wyciska łzy z oczu niczym cebula, być może ślady złe, raniące psychikę niczym tysiące szabel i maczet, o których za wszelką cenę chcemy zapomnieć, ale nie jesteśmy w stanie... Tak... Pamięć ludzka to cud, jeden z największych cudów, jednak potrafi też być złośliwą zołzą i za cholerę nie pozwoli zapomnieć, choćbyśmy o tym marzyli, śnili i się modlili. Nie da się. Nie można. Mózg zapamiętał i koniec. Dopóki cieszysz się zdrowiem, będziesz pamiętać. Może to i dobrze, może to i źle. Więc jak to jest? Jak to jest z tą naszą pamięcią, wspomnieniami i cofaniem czasu? Warto byłoby to zrobić, czy raczej nie, hmm? Może jednak nie, co? Może jednak wspomnienia, czy to piękne, czy bolesne, nieważne, że doprowadzają do skrajnych emocji warto zachować na zawsze i potraktować je jako coś, co było nam dane, co czyni nas lepszymi ludźmi, pozwala trzeźwiej, ostrożniej, rozważniej patrzeć w przyszłość i budować ją najlepiej jak się da... W końcu wspomnień i wiedzy nikt nie odbierze, prawda? To skarb, który będziemy w sobie nosić przez całe życie i jedna z niewielu, a może nawet jedyna rzecz, którą zabierzemy ze sobą do grobu. Na zawsze.

ENG

Time... If it was only possible to move it back... Such a question at least once in a lifetime ask itself every of us... But whether it would give something? Whether it would relieve, brought luck, joy? Would it give anything? And also I wonder about the same issue. Yes, yes, you can see well, eyes aren't getting you mixed up - exactly I. If such a possibility existed, whether using it and moving back in the time for the appropriate, longed-for moment would be a better solution, before everything began, before the ups and downs of life decided for us... Up to the moment which preceded all next, which saved traces in our mind, perhaps beautiful traces, but for some reason we want to wipe them out from our memory, because thinking about them is too painful and is a tear-jerker like an onion, perhaps traces bad, wounding the  psyche, painful like a thousands of sabres and machetes, about which we want to forget regardless of everything, but we aren't able... Yes... The human memory is a miracle, one of the greatest miracles, however it's able also to be a malicious bitch and never won't let forget... Even if we've dreamt of it and prayed. It isn't possible. The brain remembered and the end. Until you are enjoying the health, you will remember. Maybe it is okay, maybe it is badly. So what? What's the case with this our memory, memories and turning back the time? It would be worthwhile doing it, whether rather no, hmm? Maybe rather no, hm? Perhaps however recalling, if they're beautiful, or if they're painful, unimportant that leading to extreme emotions it's  worthwhile keeping forever and treating them as something what was given for us, what makes us good persons, lets sober up, more cautiously, more cautiously to look ahead to the future and to build it best how we can do this... In the end nobody will get our memories and the knowledge back, true? It's treasure which we will carry in ourselves through the entire life and one from few, and maybe even an only thing which we will take to the grave. Forever.

PL

Cześć ludzie, sporo czasu, a nawet bym powiedziała bardzo długo mnie tu nie było, w moim życiu wiele się działo zarówno tych dobrych, jak i złych rzeczy, kompletnie nie miałam głowy, żeby udzielać się w działalności internetowej, wręcz doszło do tego, że nie byłam w stanie skupić swoich myśli na jednej konkretnej rzeczy... Chaos po całości, całe moje istnienie wywróciło się do góry nogami, dosłownie. Był śmiech i łzy, łzy szczęścia i rozpaczy, fruwanie ponad ziemią i ciężkie upadki... Ale teraz... Dochodzę do siebie, biorę się w garść i wracam do dawnych zajęć, planów, marzeń i oczywiście do regularnego zamieszczania postów tutaj.

A odnośnie mojego powrotu do blogowania... Mam dla Was, jako czytelników bardzo ważną wiadomość, gdyż: 15.08.2016r adres tej strony zostanie oficjalnie zmieniony na

www.magdaleneanne.blogspot.com

Wybaczcie przerwę i zachęcam do czytania najnowszych wpisów, które będą publikowane od 15.08.2016r.

Zapraszam serdecznie kochani :)

ENG

Hello people, quite a lot of time, and even I would say that very long time I wasn't here, in my life a lot happened, both of these good, as well as bad things, completely I didn't have a good head to be active in Internet activity, it reached to the fact that I hadn't been able to concentrate my thoughts on one specific thing... Chaos. Just chaos, entire my being, my existing was toppled over upside down, literally. A laughter and tears, tears of happiness and despair, flying above the earth and serious collapses were... But now... I am reaching myself, pulling myself together and coming back to former works, plans, dreams and of course for regular uploading posts here.

And in relation to my return to blogging... I have for you, as readers an very much important news, because: 15.08.2016 the address of this website officially will be changed on

www.magdaleneanne.blogspot.com

Forgive me the break and I'm encouraging to read new notes which will be published for 15.08.2016

Inviting cordially darling :)

PL

Bywa, że czasem chcemy o kimś zapomnieć, wymazać go z pamięci, wykreślić z życia, odciąć się od wszystkiego, co z nim związane... Na zawsze. Jest to cholernie ciężkie, zwłaszcza, jeśli dana osoba, nawet jeśli prawie nic nas z nią nie łączyło wyrządziła nam ogromną krzywdę, nie wspominając już o takich, które co gorsza darzyliśmy zaufaniem i ciepłymi uczuciami. Gdy ktoś zrobił coś, co zniszczyło od środka, obciążyło psychiczne do tego stopnia, że w głowie zaczęły kłębić się najgorsze myśli, odechciało się żyć... Ludzie potrafią wbić nóż w plecy... Tak... Sama znam to aż za dobrze. Jednak chyba każdy zna ten paradoks, że im bardziej walczy o zapomnienie, tym bardziej ten człowiek i bolesne wspomnienia z nim związane zakorzeniają się w umyśle. Niestety, ale prawda jest taka, że choćbyśmy nie wiadomo co robili i jak bardzo się starali, już na zawsze będziemy w jakiś sposób z ludźmi, z którymi teraz nie chcemy mieć nic wspólnego, związani. Chwile, sytuacje, słowa, wszystko co razem przeszliśmy stało się niejako częścią naszego życia, nas samych, ukształtowało nasze dalsze losy. Przeżycia z udziałem nawet tych najbardziej znienawidzonych osób zaważyły na tym, kim się staliśmy, jak zmieniła się nasza psychika, nasza mentalność, kim jesteśmy teraz. Można z tym walczyć, robić wszystko, żeby zapomnieć, a tak naprawdę osiągać efekt odwrotny od zamierzonego, albo pogodzić się z przeszłością, docenić siebie, osobę, którą się jest w chwili obecnej, odnaleźć chociaż najmniejszy pozytyw w tym, co przeszłość dała teraźniejszości i otworzyć się na lepszą przyszłość, bo przeszłość jest nieodłączną częścią każdego z nas. 

ENG

Sometimes happens that we want to forget about somebody, to rub him out from memory, to delete from the life, to dissociate from everything what is tied with him... Forever. It's really hard, particularly if person, even if hardly nothing didn't link us with, caused us enormous harm, not recalling about which, what worse we trusted and given warm feelings. When somebody did something what destroyed from inside, burdened psychological to such an extent the most evil thoughts started being in a jumble in a head, didn't felt like them living... People are able to stick a stab into the back... Yes... I know it as far as too well. However everyone probably knows this paradox, that more is fighting for the oblivion, all the more this man and painful memories associated with him are taking hold into the mind. Unfortunately, but the truth is, that even if it isn't known what we do and if we tried very hard, forever we will already be somehow or other associated with people, with which now we don't want to have nothing to shared. Moments, situations, words, everything what we passed together, became a part of our life so to speak, of us alone, formed our more distant fates. Experiences with the participation of even these most hated persons, influenced whom we had become, how our psyche changed, our mentality, who we are now. It's possible to struggle with it, to do a everything in order to forget and actually to achieve the opposite effect than planned, or to be reconciled with a past, to appreciate oneself, the person which we are at present, to find at least a smallest positive in what the past gave to the present time and to open for the better future, because the past is an indelible part of each of us.

PL

Nadszedł już pierwszy stycznia, więc życzę Wam wszystkim szczęśliwego, pełnego spokoju, radości, zdrowia i spełniających się marzeń nowego, 2016 roku kochani i serdecznie dziękuję, że jest Was ze mną tak wielu :*

ENG

The first day of January already came, so I wish you all the happy, full of calmness, joy, the health and coming true dreams, new 2016 sweeties and honestly thank, that so many of you are with me :*